The Mathematical Philosophy of Bertrand Russell: Origins and Development

توسط ایور گراتان-گینس تا بیست سال پیش، تاریخچه کلی منطق گرایی به خوبی شناخته شده بود. فرگه تا زمانی که توسط ویتگنشتاین تحت الشعاع قرار گرفت، ایده های مهمی داشت. راسل در تبلیغ اولی و آموزش دومی و همچنین همکاری با مور در تبدیل فلسفه بریتانیا از نئوهگلیسم به سنت تحلیلی جدید در دهه 1900 اهمیت داشت، اما کار خودش در مورد منطق و به ویژه منطق گرایی بسیار درهم و برهم بود. در همان زمان راسل، که هنوز زنده بود، دست نوشته های خود را به دانشگاه مک مستر در کانادا فروخت و علاقه به دستاوردهای او در منطق، به ویژه پس از مرگ او در سال 1970، شروع شد. همچنین صدها نامه مرتبط (هم در آرشیو راسل و هم در جاهای دیگر در مجموعه گیرندگان خاص). جنبه‌های مختلفی از آثار او برای اولین بار آشکار شد، و جنبه‌های دیگر - که می‌توان از مطالعه دقیق منابع منتشر شده به دست آورد - از شواهدی که در دست‌نوشته‌ها آشکار شد، تبلیغات جدیدی به دست آورد. حتی بخش فنی، که اکثریت خوانده نشده Principia Mathematica (13-1910) راسل و وایتهد را تشکیل می‌دهد، کمی محترمانه مورد بررسی قرار گرفت. معلوم شد که راسل چندین کار پیشگام انجام داده است. در حالی که در واقع اغلب از نظر مرجع و محتوا ناهماهنگ هستند، آنها هجوم‌های عمده‌ای را در منطق ریاضی جدید تشکیل می‌دادند، که او یکی از بنیان‌گذاران اصلی آن بود: برخی حتی برای مطالعات مدرن مورد علاقه هستند.

by Ivor Grattan-Guinness Until twenty years ago the outline history of logicism was well known. Frege had had the important ideas, until he was eclipsed by Wittgenstein. Russell was important in publicising the former and tutoring the latter, and also for working with Moore in the conversion of British philosophy from neo-Hegelianism to the new analytic tradition in the 1900s, but his own work on logic and especially logicism was very muddled. Around that time Russell, who was still alive, sold his manuscripts to McMaster University in Canada, and interest in his achievements in logic began to develop, especially after his death in 1970. Scholars found thousands of folios of unpublished holograph awaiting their attention, and also hundreds of pertinent letters (both in the Russell Archives and elsewhere in certain recipients' collections). Various facets of his work came to light for the first time, and others -which could have been gleaned from carefully reading of the published sources- gained new publicity from the evidence revealed in manuscripts. Even the technical passage work, which constitutes the unread majority of the Principia mathematica (1910-13) of Russell and Whitehead, began to receive a little respectful scrutiny. It turned out that Russell had done several pioneering things. While indeed often incoherent in reference and content, they comprised major forays into the new mathematical logic, of which he turned out to be a major founder: some are even of interest to modem studies.