The Many Faces of Time

زمان‌شناسی از بدو پیدایش موضوع اصلی در پدیدارشناسی بوده است. تحقیقات پیشگامانه هوسرل در مورد آگاهی زمان درونی در اوایل قرن، یک سنت پدیدارشناختی را آغاز کرد که توسط شخصیت هایی مانند مارتین هایدگر، ژان پل سارتر، موریس مرلوپونتی و اوژن فینک غنی شده بود. نویسندگان مقالات گردآوری شده در این مجلد، آن سنت را ادامه می دهند و آن را به چالش می کشند، بسط و تعمیق می بخشند. بسیاری از مقالات به بررسی موضوعاتی می‌پردازند که عمیق‌ترین سطوح ساختار زمانی را شامل می‌شود، از جمله رابطه موقتی با خود و جهان. روش‌هایی که آگاهی موقتی‌سازی و آنچه آن را موقتی می‌کند خود را نشان می‌دهد. و نقش ها و ماهیت حال، گذشته و آینده. مقالات دیگر مواضع اصلی را در مورد تاریخ، سنت، روایت، زمان نسل ها، انسجام زندگی فرد، و مکان زمان در هنرهای تجسمی توسعه می دهند. در هر مورد، نویسندگان نشان می‌دهند که پدیدارشناسی چقدر برای بررسی چهره‌های متعدد زمان ارزشمند است.

Temporality has been a central issue in phenomenology since its inception. Husserl's groundbreaking investigations of the consciousness of internal time early in the century inaugurated a phenomenological tradition enriched by such figures as Martin Heidegger, Jean-Paul Sartre, Maurice Merleau-Ponty, and Eugen Fink. The authors of the essays collected in this volume continue that tradition, challenging, expanding, and deepening it. Many of the essays explore topics involving the deepest levels of temporal constitution, including the relationship of temporality to the self and to the world; the ways in which temporalizing consciousness and what it temporalizes present themselves; and the roles and nature of present, past, and future. Other essays develop original positions concerning history, tradition, narrative, the time of generations, the coherence of one's life, and the place of time in the visual arts. In every instance, the authors show how invaluable phenomenology is for the investigation of time's many faces.