The Manhattan Project: A Theory of a City

در پروژه منهتن، دیوید کیشیک جرأت می کند والتر بنجامین را تصور کند که در سال 1940 خودکشی نکرد، اما در عوض توانست از دست نازی ها فرار کند و زندگی طولانی و انفرادی را در نیویورک آغاز کند. بنجامین در طول زندگی ناشناس و پس از مرگش، در حالی که در شهر جدیدش تسخیر شده بود و تسخیر شده بود، دنباله ای برای پروژه Arcades خود ساخت. درست همانطور که شاهکار ناقص او در اطراف پاریس، پایتخت قرن نوزدهم می چرخید، این متن طیفی به نیویورک، پایتخت قرن بیستم تقدیم شد. بنابراین، کار sui generis کیشیک در مورد تحقیقات تجربی یا فلسفه داستانی به عنوان مطالعه روی دست نوشته ای ارائه می شود که هرگز نوشته نشده است. اما شوخ طبعی، گستردگی، و دقت نوشته های کیشیک باید تحت تأثیر قرار گیرد. کیشیک دنیایی از وابستگی های پنهانی را بین شهر نیویورک و پاریس، لامپ و فرد بی خانمان، کلکسیونر و احتکار کننده، پاساژ سرپوشیده و خیابان برهنه، اما همچنین بین عکاسی و گرافیتی، عمل گرایی و مینیمالیسم، اندی وارهول و رابرت نشان می دهد. موزس، هانا آرنت و جین جاکوبز. جشن انتقادی شهر نیویورک، پروژه منهتن برداشت ما از زندگی شهری را تغییر می‌دهد و در مفهوم مدرنیته تجدید نظر می‌کند.

In The Manhattan Project, David Kishik dares to imagine a Walter Benjamin who did not commit suicide in 1940, but managed instead to escape the Nazis to begin a long, solitary life in New York. During his anonymous, posthumous existence, while he was haunting and haunted by his new city, Benjamin composed a sequel to his Arcades Project. Just as his incomplete masterpiece revolved around Paris, capital of the nineteenth century, this spectral text was dedicated to New York, capital of the twentieth. Kishik's sui generis work of experimental scholarship or fictional philosophy is thus presented as a study of a manuscript that was never written.

The fictitious prolongation of Benjamin's life will raise more than one eyebrow, but the wit, breadth, and incisiveness of Kishik's own writing is bound to impress. Kishik reveals a world of secret affinities between New York City and Paris, the flâneur and the homeless person, the collector and the hoarder, the covered arcade and the bare street, but also between photography and graffiti, pragmatism and minimalism, Andy Warhol and Robert Moses, Hannah Arendt and Jane Jacobs. A critical celebration of New York City, The Manhattan Project reshapes our perception of urban life, and rethinks our very conception of modernity.