The Making of the Good Person: Self-Help, Ethics and Philosophy

این کتاب یک ارزیابی فلسفی از ایده شخصیتی که در ادبیات خودیاری عامه پسند ارائه شده است، ارائه می‌کند. همچنین در فلسفه دانشگاهی و دانش فلسفی، فرهنگ خودیاری را دنبال می کند که در آن خود به عنوان هدفی برای بهبود و کلید معنا، پیشرفت و ژرفا مطرح می شود.

برخلاف سایر درمان‌های آکادمیک در مورد موضوع خودیاری، این کتاب اساساً به ارائه نقدی بر شیوه‌های خودیاری و خود-تحول‌بخش عمومی نمی‌پردازد. بلکه به این موضوع مربوط می شود که چگونه آنها برای شکل دادن به اشکال و آرمان های امروزی شخصیت اخلاقی کار می کنند و برای مذاکره مجدد و تغییر اخلاقی مساعدت می کنند. این کتاب از دو بخش با راهبردهای استدلالی تا حدودی متفاوت تشکیل شده است. بخش اول شامل مروری و ارزیابی مجدد ادبیات خودیاری مردمی و منتقدان جامعه‌شناختی و روزنامه‌نگاری آن است که از منظر فلسفی اخلاقی نوشته شده است. بخش 2 با بحث در مورد جذابیت کنونی، در میان طیف وسیعی از فیلسوفان، به مضامین خودتحول کننده آغاز می شود. فصل‌ها رشته‌ای از فلسفه خود-دگرگون‌ساز را که در آثار لودویگ ویتگنشتاین، میشل فوکو، پیر هادوت، استنلی کاول و آیریس مرداک یافت می‌شود، ارزیابی می‌کنند. در نهایت، این کتاب با بحث در مورد موضوع تغییر اجتماعی و مذاکره مجدد اخلاقی در جوامع معاصر به پایان می‌رسد، که یک جریان پنهان مرکزی اما دست کم گرفته شده در بحث‌ها درباره شیوه‌های خود-تحول‌کننده معاصر است. دیدگاه دوگانه کتاب - در مورد جریان های خودیاری عمومی و خودتحول کننده در فلسفه - امکان تحلیل فلسفی فرهنگی و اخلاقی از آرمان های اخلاقی معاصر شخصیت و همچنین تأمل در ادبیات موجود برای توسعه آن را فراهم می کند.

ساختن فرد خوب مورد توجه محققان و دانشجویان پیشرفته ای خواهد بود که در زمینه فلسفه اخلاق، تاریخ فلسفه، روانشناسی، جامعه شناسی و مطالعات ادبی

This book provides a philosophical assessment of the idea of personhood advanced in popular self-help literature. It also traces, within academic philosophy and philosophical scholarship, a self-help culture where the self is brought forth as an object of improvement and a key to meaning, progress, and profundity.

Unlike other academic treatments of the topic of self-help, this book is not primarily concerned with providing a critique of popular self-help and self-transformative practices. Rather, it is concerned with how they work to shape contemporary forms and ideals of moral personhood and are conducive to moral renegotiation and change. The book consists of two parts with somewhat different argumentative strategies. Part 1 consists of an overview and reassessment of popular self-help literature and its sociological and journalistic critics, written from a moral philosophical perspective. Part 2 opens with discussion of the current attraction, among a range of philosophers, to self-transformative themes. The chapters assess the strand of self-transformative philosophy found in the work of Ludwig Wittgenstein, Michel Foucault, Pierre Hadot, Stanley Cavell, and Iris Murdoch. Finally, the book concludes with a discussion of the theme of social change and moral renegotiation in contemporary societies, which is a central but underestimated undercurrent in discussions on contemporary self-transformative practices. The book’s dual perspective―on both popular self-help and self-transformative currents in philosophy―enables a cultural and moral philosophical analysis of contemporary ethical ideals of personhood, as well as reflection on the literatures available for its development.

The Making of the Good Person will be of interest to scholars and advanced students working in moral philosophy, history of philosophy, psychology, sociology, and literary studies.