The Long Voyage: Selected Letters of Malcolm Cowley, 1915-1987

مالکوم کاولی (1989-1898)، منتقد، شاعر، ویراستار، وقایع نگار «نسل گمشده» و دولتمرد بزرگ جمهوری ادبیات، شاهدی گویا برای بسیاری از زندگی ادبی و سیاسی آمریکا در قرن بیستم بود. . این نامه‌ها که اکثریت قریب به اتفاق قبلاً منتشر نشده بودند، تصویری غیرقابل توصیف از کولی و زمانه‌اش ارائه می‌دهند و قدردانی کامل از حرفه طولانی و متنوع او را ممکن می‌سازند.

شاید هیچ نویسنده دیگری در زندگی حرفه‌ای او کمک نکرده باشد. بسیاری از شاعران و داستان نویسان فاکنر، فیتزجرالد، همینگوی، کرواک، تیلی اولسن و جان چیور از جمله بسیاری از نویسندگانی هستند که کاولی می‌شناخت و از آثارشان حمایت می‌کرد. کاولی که خود شاعر بود از معاشرت نویسندگان لذت می برد و می دانست چگونه آنها را تشویق کند، سرگرم کند و در صورت لزوم سرزنش کند. در مرکز زندگی نامه نگاری او دوستی با کنت برک، آلن تیت، کنراد آیکن و ادموند ویلسون بود. نامه‌های کاولی به این خبرنگاران و دیگر خبرنگاران، با نوبت‌های جدی و متفکرانه، طنزآمیز و شایعه‌آمیز، قضاوت ادبی و توانایی او را در جهت‌یابی در دنیای نشر نشان می‌دهد.

این نامه‌ها همچنین بی‌میلی کولی برای صحبت علیه استالین و استالین را روشن می‌کند. محاکمات مسکو زمانی که او در کارکنان جمهوری جدید---و عواقب طفره رفتن های دردناک او بود. گذشته رادیکال او همچنان در دوران جنگ سرد او را آزار می دهد، زیرا او درگیر ماجرای بدنام «لاول» شد و برای شهادت در محاکمات الجر هیس احضار شد. هانس باک یادداشت‌های مفید و مقدمه‌ای ارائه می‌کند که شغل کاولی را ارزیابی می‌کند، و رابرت کاولی پیش‌گفتاری تکان‌دهنده درباره پدرش ارائه می‌کند.

Critic, poet, editor, chronicler of the "lost generation," and elder statesman of the Republic of Letters, Malcolm Cowley (1898-1989) was an eloquent witness to much of twentieth-century American literary and political life. These letters, the vast majority previously unpublished, provide an indelible self-portrait of Cowley and his time, and make possible a full appreciation of his long and varied career.

Perhaps no other writer aided the careers of so many poets and novelists. Faulkner, Fitzgerald, Hemingway, Kerouac, Tillie Olsen, and John Cheever are among the many authors Cowley knew and whose work he supported. A poet himself, Cowley enjoyed the company of writers and knew how to encourage, entertain, and when necessary scold them. At the center of his epistolary life were his friendships with Kenneth Burke, Allen Tate, Conrad Aiken, and Edmund Wilson. By turns serious and thoughtful, humorous and gossipy, Cowley's letters to these and other correspondents display his keen literary judgment and ability to navigate the world of publishing.

The letters also illuminate Cowley's reluctance to speak out against Stalin and the Moscow Trials when he was on staff at The New Republic--and the consequences of his agonized evasions. His radical past would continue to haunt him into the Cold War era, as he became caught up in the notorious "Lowell Affair" and was summoned to testify in the Alger Hiss trials. Hans Bak supplies helpful notes and a preface that assesses Cowley's career, and Robert Cowley contributes a moving foreword about his father.