The Long March: The Political Strategy of Sinn Féin, 1981–2007

Sinn Féin در دو دهه و نیم گذشته دستخوش تحول شگفت انگیزی شده است. تحت رهبری دو شخصیت اصلی خود، گری آدامز و مارتین مک گینس، حزب جریان اصلی جمهوری خواهی ایرلند تقریباً فراتر از همه به رسمیت شناخته شده تغییر کرده است. این کشور از حاشیه‌های زندگی سیاسی، در دو سوی مرز ایرلند، به جایگاهی رسیده است که صندلی معاون وزیر اول در ایرلند شمالی را اشغال می‌کند و تا همین اواخر به عنوان نیروی آتی در سیاست ایرلند جنوبی تلقی می‌شد. در این کتاب، خطوط تکامل اخیر سین فین، با تأکید ویژه بر اهداف استراتژیک مختلفی که حزب برای خود تعیین کرده است، در نظر گرفته شده است. نگرش سین فین به روند صلح ایرلند شمالی در اینجا به طور مفصل مورد توجه قرار گرفته است و کتاب «خرد متعارف» را که «سیاست» جمهوری‌خواه و «جنگ» جمهوری‌خواهانه را در کنار هم قرار می‌دهد، به چالش می‌کشد، این مفهوم که در طول دهه 1990، جمهوری‌خواهان دومی را با آن مبادله کردند. سابق و بنابراین، رام شدند تا به یک حزب سیاسی «عادی» تبدیل شوند. بحث اصلی در اینجا این است که چنین دیدگاهی بر دوگانگی کاذب استوار است. گفته شده است که «جنگ صرفاً ادامه سیاست است». با توجه به Sinn Féin، استدلال می‌شود که باید فرمول معکوس را نیز با توجه به سیاست جمهوری‌خواهانه توسط خود جمهوری‌خواهان به‌عنوان امتداد جنگ در نظر گرفت. در ادامه این خط استدلال، این کتاب تلاش می‌کند تا جمهوری‌خواهان را بر اساس شرایط خودشان در نظر بگیرد. افکار و سخنان خود را «جدی» بگیرند و تاریخ اخیر خود را بر این اساس بررسی کنند.

Sinn Féin has undergone a startling transformation in the last two-and-a-half decades. Under the leadership of its two principal figures Gerry Adams and Martin McGuinness the mainstream party of Irish republicanism has changed beyond almost all recognition. It has moved from the margins of political life, on both sides of the Irish border, to a position where it occupies the Deputy First Minister's chair in Northern Ireland and was viewed, until recently, as the coming force in southern Irish politics. In this book, the contours of Sinn Féin's recent evolution are considered, with particular emphasis on the various strategic objectives that the party has set itself. Sinn Féin's attitude to the Northern Irish peace process is considered at length here and the book challenges the 'conventional wisdom' that would juxtapose republican 'politics' and republican 'war' the notion being that, during the 1990s, republicans exchanged the latter for the former and were, therefore, 'tamed' into becoming a 'normal' political party. The central argument here is that such a view rests on a false dichotomy. It has been said that 'war is merely the continuation of politics'; with respect to Sinn Féin, it is argued, the inverse formulation needs also to be considered, with republican politics seen, by republicans themselves, as an extension of the war. In following through this line of argument, this book attempts to consider republicans on their own terms; to take their thoughts and words 'seriously' and to examine their recent history accordingly.