دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
دانلود کتاب The Long and Short of It: From Aphorism to Novel
دانلود کتاب بلند و کوتاه آن: از قصیده تا رمان
مشخصات کتاب
The Long and Short of It: From Aphorism to Novel
ویرایش:
نویسندگان: Gary Morson
سری:
ISBN (شابک) : 080478051X, 9780804780513
ناشر: Stanford University Press
سال نشر: 2012
تعداد صفحات: 296
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 2 مگابایت
قیمت کتاب (تومان) : 52,000
در صورت تبدیل فایل کتاب The Long and Short of It: From Aphorism to Novel به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب بلند و کوتاه آن: از قصیده تا رمان نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
توضیحاتی در مورد کتاب بلند و کوتاه آن: از قصیده تا رمان
ایجاز ممکن است روح شوخ طبعی باشد، اما بسیار بیشتر است. گری
ساول مورسون در این کاوش در کوتاه‌ترین آثار ادبی - گفته‌های
حکیمانه، ضرب‌المثل‌ها، شوخ‌طلبی‌ها، مشاهدات طعنه‌آمیز درباره
طبیعت انسان، تداعی‌های رازآلود، اظهارات کوتاه در مورد سؤالات
نهایی - با شور و شوق در مورد اهمیت این ژانرهای کوتاه نه تنها
برای محققان، بلکه استدلال می‌کند. همچنین برای خوانندگان
عمومی.
ما مجذوب این هستیم که چگونه آثار مختصر حس قدرتمندی از زندگی را در چند کلمه برمی انگیزد، به همین دلیل است که گلچین های نقل قول را مرور می کنیم و دوست داریم موارد دلخواه خود را تکرار کنیم. مورسون با این استدلال که همه ژانرهای کوتاه به روش خاص خود کوتاه هستند، شکل منحصر به فرد ایجاز را که هر یک از آنها ایجاد می کند بررسی می کند. آپوتگم ها (هراکلیتوس، لائوتسه، ویتگنشتاین) جهان را در نهایت ناشناخته توصیف می کنند و نه پاسخ، بلکه پرسش های عمیق تری ارائه می دهند. دیکتا (اسپینوزا، مارکس، فروید) این حس را ایجاد می کند که معماهای حل نشدنی بالاخره حل شده اند. گفته‌های حکیمان و متون مقدس به ما اطمینان می‌دهند که نیکی پاداش می‌گیرد، در حالی که گفته‌های طعنه‌آمیز (جامعه، نیچه، جورج الیوت) خودفریبی‌های پشت چنین توهم‌های آرامش‌بخش را آشکار می‌کنند. درست همانطور که شوخ طبعی ها قدرت ذهن را نشان می دهند، \"شوخ گرایی ها\" (ویلیام اسپونر، دن کویل، شخصیتی که مارک تواین فرض می کند) با حماقت تماشایی خود شگفت زده می شوند.
از این آثار کوتاه چیزی فراتر از رمان و رمان به نظر نمی رسد. حماسه‌ها، اما کوتاه‌ترین ژانرها اغلب لحن را برای ژانرهای طولانی‌تر تعیین می‌کنند، که به نوبه خود حاوی نمونه‌های درخشانی از فرم‌های کوتاه هستند. مورسون نشان می دهد که ژانرهای کوتاه به بینش های مهمی در مورد تاریخ ادبیات و تفکر فلسفی کمک می کنند. هنگامی که نقش قصارها را در هرودوت، ساموئل جانسون، داستایوفسکی و حتی تولستوی درک می کنیم، شاهکارهای آنها را در نوری کاملاً جدید می بینیم.
ما مجذوب این هستیم که چگونه آثار مختصر حس قدرتمندی از زندگی را در چند کلمه برمی انگیزد، به همین دلیل است که گلچین های نقل قول را مرور می کنیم و دوست داریم موارد دلخواه خود را تکرار کنیم. مورسون با این استدلال که همه ژانرهای کوتاه به روش خاص خود کوتاه هستند، شکل منحصر به فرد ایجاز را که هر یک از آنها ایجاد می کند بررسی می کند. آپوتگم ها (هراکلیتوس، لائوتسه، ویتگنشتاین) جهان را در نهایت ناشناخته توصیف می کنند و نه پاسخ، بلکه پرسش های عمیق تری ارائه می دهند. دیکتا (اسپینوزا، مارکس، فروید) این حس را ایجاد می کند که معماهای حل نشدنی بالاخره حل شده اند. گفته‌های حکیمان و متون مقدس به ما اطمینان می‌دهند که نیکی پاداش می‌گیرد، در حالی که گفته‌های طعنه‌آمیز (جامعه، نیچه، جورج الیوت) خودفریبی‌های پشت چنین توهم‌های آرامش‌بخش را آشکار می‌کنند. درست همانطور که شوخ طبعی ها قدرت ذهن را نشان می دهند، \"شوخ گرایی ها\" (ویلیام اسپونر، دن کویل، شخصیتی که مارک تواین فرض می کند) با حماقت تماشایی خود شگفت زده می شوند.
از این آثار کوتاه چیزی فراتر از رمان و رمان به نظر نمی رسد. حماسه‌ها، اما کوتاه‌ترین ژانرها اغلب لحن را برای ژانرهای طولانی‌تر تعیین می‌کنند، که به نوبه خود حاوی نمونه‌های درخشانی از فرم‌های کوتاه هستند. مورسون نشان می دهد که ژانرهای کوتاه به بینش های مهمی در مورد تاریخ ادبیات و تفکر فلسفی کمک می کنند. هنگامی که نقش قصارها را در هرودوت، ساموئل جانسون، داستایوفسکی و حتی تولستوی درک می کنیم، شاهکارهای آنها را در نوری کاملاً جدید می بینیم.
توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی
Brevity may be the soul of wit, but it is also much more. In
this exploration of the shortest literary works—wise sayings,
proverbs, witticisms, sardonic observations about human
nature, pithy evocations of mystery, terse statements
regarding ultimate questions—Gary Saul Morson argues
passionately for the importance of these short genres not
only to scholars but also to general readers.
We are fascinated by how brief works evoke a powerful sense of life in a few words, which is why we browse quotation anthologies and love to repeat our favorites. Arguing that all short genres are short in their own way, Morson explores the unique form of brevity that each of them develops. Apothegms (Heraclitus, Lao Tzu, Wittgenstein) describe the universe as ultimately unknowable, offering not answers but ever deeper questions. Dicta (Spinoza, Marx, Freud) create the sense that unsolvable enigmas have at last been resolved. Sayings from sages and sacred texts assure us that goodness is rewarded, while sardonic maxims (Ecclesiastes, Nietzsche, George Eliot) uncover the self-deceptions behind such comforting illusions. Just as witticisms display the power of mind, "witlessisms" (William Spooner, Dan Quayle, the persona assumed by Mark Twain) astonish with their spectacular stupidity.
Nothing seems further from these short works than novels and epics, but the shortest genres often set the tone for longer ones, which, in turn, contain brilliant examples of short forms. Morson shows that short genres contribute important insights into the history of literature and philosophical thought. Once we grasp the role of aphorisms in Herodotus, Samuel Johnson, Dostoevsky, and even Tolstoy, we see their masterpieces in an entirely new light.
We are fascinated by how brief works evoke a powerful sense of life in a few words, which is why we browse quotation anthologies and love to repeat our favorites. Arguing that all short genres are short in their own way, Morson explores the unique form of brevity that each of them develops. Apothegms (Heraclitus, Lao Tzu, Wittgenstein) describe the universe as ultimately unknowable, offering not answers but ever deeper questions. Dicta (Spinoza, Marx, Freud) create the sense that unsolvable enigmas have at last been resolved. Sayings from sages and sacred texts assure us that goodness is rewarded, while sardonic maxims (Ecclesiastes, Nietzsche, George Eliot) uncover the self-deceptions behind such comforting illusions. Just as witticisms display the power of mind, "witlessisms" (William Spooner, Dan Quayle, the persona assumed by Mark Twain) astonish with their spectacular stupidity.
Nothing seems further from these short works than novels and epics, but the shortest genres often set the tone for longer ones, which, in turn, contain brilliant examples of short forms. Morson shows that short genres contribute important insights into the history of literature and philosophical thought. Once we grasp the role of aphorisms in Herodotus, Samuel Johnson, Dostoevsky, and even Tolstoy, we see their masterpieces in an entirely new light.
فهرست مطالب
Content: Genre and brevity --
Apothegms --
Witticism and witlessism --
Wisdom and counter-wisdom --
Two kinds of trial --
Prosaic apothegms --
Conclusion : the great conversation.
