The lightkeepers' menagerie: stories of animals at lighthouses

الینور دی وایر از سال 1972 در مورد فانوس‌های دریایی و نگهبانان آنها می‌نویسد. در آن زمان او متوجه شد که صدها حیوان فانوس دریایی در یادداشت‌های تحقیقاتی و مجموعه عکس‌های او سرگردان بودند. این کتاب حکایت تمام این نگهبانان چراغ‌های دماغ سرد، سبیل‌دار، پشم‌دار، سم‌دار، شاخدار، لغزنده، وزوز، پردار و باله‌دار است. کجای دیگر یک سگ یاد می‌گیرد که زنگ مه را به صدا درآورد، یک گربه شنا کند و برای شامش ماهی بگیرد، یا طوطی به بادهای طوفانی که قفسش را به صدا در می‌آورد فحش دهد؟ چه کسی جز یک نورافکن، یک گاو را به خانه شنا می‌کند، یک بچه فوک را اهلی می‌کند، تمساح یتیم را به فرزندی قبول می‌کند، از طریق کبوترهای حامل پیام می‌فرستد، یا تصور می‌کند که پری دریایی‌ها به دیدارشان می‌آیند؟ مخانه نورانی داستان های حیوانات از فانوس های دریایی سراسر جهان، داستان های شادی و غم، شجاعت و بزدلی، تراژدی و کمدی، حتی پوچ را گرد هم می آورد. گاهی اوقات، خز، پرها و باله ها بهترین داستان ها را بیان می کنند.

Elinor De Wire has been writing about lighthouses and their keepers since 1972. During that time she found that hundreds of lighthouse animals wandered into her research notes and photo collection. This book is the story of all these cold-nosed, whiskered, wooly, hoofed, horned, slithery, buzzing, feathered, and finned keepers of the lights. Where else would a dog learn to ring a fogbell, a cat go swimming and catch a fish for its supper, or a parrot cuss the storm winds rattling its cage? Who other than a lightkeeper would swim a cow home, tame a baby seal, adopt an orphan alligator, send messages via carrier pigeons, or imagine mermaids coming to visit? The Lightkeepers' Menagerie gathers together animal stories from lighthouses all around the world, tales of happiness and sadness, courage and cowardice, tragedy and comedy, even absurdity. Sometimes, fur, feathers, and fins tell the best tales.