The Life and Times of Abū Tammām

ابوتمام (متوفی 231 یا 232/845 یا 846) یکی از مشهورترین شاعران زبان عربی است. او که در سوریه و با پیشینه مسیحی یونانی متولد شد، به زودی به عنوان یکی از شاعران برجسته عرب در دربار خلیفه بغداد نام خود را بر سر زبان ها انداخت. ابوتمام به شدت سبک جدیدی از شعر را ترویج کرد که تصاویر انتزاعی و پیچیده را با زبان باستانی بادیه نشین ادغام کرد. شعر پیچیده ابوتمام که هم بسیار بحث برانگیز و هم بسیار محبوب بود، مظهر «سبک مدرن» (بدیع) بود که بر تمام شعرهای عربی و الهام گرفته از عربی بعدی تأثیر گذاشت - زیبایی‌شناسی آوانگاردی که بسیار در گام بود. با شور و نشاط فکری، هنری و فرهنگی خاندان عباسی.

در زندگی و زمانه ابوتمام که برای اولین بار به انگلیسی ترجمه شد، ابوبکر محمد درباری و دانشمند ابن یحیی الصولی (متوفی 335 یا 336/946 یا 947) ضمن ترسیم تصویری زنده از زندگی ادبی در بغداد و سامرا، از شعر «مدرن» و اهمیت ابوتمام به عنوان شاعر در برابر مخالفانش دفاع می کند. الصولی که در خانواده ای سرشناس ترک الاصل به دنیا آمد، دربار، همراه و مربی خلفای عباسی بود که در زمینه تاریخ و شعر خلیفه مطالب فراوانی نوشت و به عنوان محققی از شاعران «مدرن»، کمک های پاک نشدنی در زمینه ادبیات عرب. متن الصولی نیز مانند شاعری که تبلیغ می کند، راهگشا است. این نشان دهنده گامی بزرگ در توسعه شعر عربی است و مجموعه ای طولانی از رساله ها را در مورد نوآوری در شعر افتتاح می کند.

نسخه دو زبانه عربی-انگلیسی.

Abu Tammam (d. 231 or 232/845 or 846) is one of the most celebrated poets in the Arabic language. Born in Syria of Greek Christian background, he soon made his name as one of the premier Arabic poets in the caliphal court of Baghdad. Abu Tammam vigorously promoted a new style of poetry that merged abstract and complex imagery with archaic Bedouin language. Both highly controversial and extremely popular, Abu Tammam’s sophisticated verse epitomized the “modern style” (badi') that influenced all subsequent Arabic and Arabic-inspired poetry―an avant-garde aesthetic that was very much in step with the intellectual, artistic and cultural vibrancy of the Abbasid dynasty.

In The Life and Times of Abu Tammam, translated into English for the first time, the courtier and scholar Abu Bakr Muhammad ibn Yahya al-Suli (d. 335 or 336/946 or 947) mounts a robust defense of “modern” poetry and of Abu Tammam’s significance as a poet against his detractors, while painting a lively picture of literary life in Baghdad and Samarra. Born into an illustrious family of Turkish origin, al-Suli was a courtier, companion, and tutor of the Abbasid caliphs who wrote extensively on caliphal history and poetry and, as a scholar of “modern” poets, made indelible contributions to the field of Arabic literature. Like the poet it promotes, al-Suli’s text is groundbreaking; it represents a major step in the development of Arabic poetics, and inaugurates a long line of treatises on innovation in poetry.

A bilingual Arabic-English edition.