دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش: [6]
نویسندگان: Owen J Blum. Irven M. Resnick
سری: The Fathers of the church: Mediaeval continuation
ISBN (شابک) : 0813214254, 9780813214252
ناشر:
سال نشر: 1989
تعداد صفحات: [335]
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 1 Mb
در صورت تبدیل فایل کتاب The Letters of Peter Damian (151-180) به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب نامه های پیتر دامیان (151-180) نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
این جلد مجموعه نامه های پیتر دامیان را با ترجمه انگلیسی پایان می دهد. در میان نامههای 151-180، خوانندگان برخی از پرشورترین پندهای دامیان از جانب آرمانهای فریبنده را خواهند یافت. اینها شامل نامه 152 می شود که در آن دامیان از شیوه خود در پذیرش راهبان زندگی مرموز که جوامع سنوبیتی خود را رها کرده بودند، به عنوان سازگار با روح و نامه قانون بندیکت دفاع می کند. دامیان در نامه 153 راهبان پومپوزا را تشویق میکند که از حداقل استانداردهای تعیین شده در قانون سنت بندیکت برای حرفههای ارمیشی بالاتر و سختتر عبور کنند. در نامه 165، خطاب به یک گوشه نشین، آلبیزو، و راهب، پیتر، دامیان نیز اهمیت زندگی رهبانی را برای جهان آشکار می کند: از آنجا که یکپارچگی حرفه رهبانی ضعیف شده است، جهان حتی به ورطه ای عمیق تر سقوط کرده است. گناه و فساد است و با سرافکندگی به سوی نابودی می شتابد. اجازه دهید راهبان و گوشه نشینان به دیوارهای صومعه پناه ببرند، او اصرار می کند، در حالی که ظهور دجال در خارج قریب الوقوع به نظر می رسد. آنها فقط از درون دیوارهای خود می توانند نمونه های مناسبی از تقوا و تقدس را به نمایش بگذارند که ممکن است جهان را به عنوان یک کل متحول کند. دامیان به همان اندازه نگران رسیدگی به وضعیت اخلاقی کلیسای بزرگتر بود. نامه 162 آخرین رساله از چهار رساله دامیان در محکومیت ازدواج روحانی (نیکولاییت) را نشان می دهد. محکومیت نیکولائیت توسط دامیان همچنین نشان دهنده رد کادالوس، آنتی پاپ هونوریوس دوم (نگاه کنید به نامه های 154 و 156) بود، که گفته می شد از ازدواج روحانی حمایت می کرد و بدین ترتیب دامیان را در مرکز طوفانی از سیاست کلیسایی (و امپراتوری) قرار داد. هرگز خود را به طور کامل بیرون نیاورد
This volume concludes the series of Peter Damian's Letters in English translation. Among Letters 151-180 readers will find some of Damian's most passionate exhortations on behalf of eremitic ideals. These include Letter 152, in which Damian defends as consistent with the spirit and the letter of Benedict's Rule his practice of receiving into the eremitic life monks who had abandoned their cenobitic communities. In Letter 153 Damian encourages monks at Pomposa to pass beyond the minimum standards established in the Rule of St. Benedict for the higher and more demanding eremitic vocation. In Letter 165, addressed to a hermit, Albizo, and a monk, Peter, Damian reveals as well the importance of monastic life to the world: because the integrity of the monastic profession has weakened, the world has fallen even deeper into an abyss of sin and corruption and is rushing headlong to destruction. Let monks and hermits take refuge within the walls of the monastery, he urges, while outside the advent of Antichrist seems imminent. Only from within their walls can they project proper examples of piety and sanctity that may transform the world as a whole. Damian was equally concerned to address the moral condition of the larger Church. Letter 162 represents the last of Damian's four tracts condemning clerical marriage (Nicolaitism). Damian's condemnation of Nicolaitism also informed his rejection of Cadalus, the antipope Honorius II (see Letters 154 and 156), who was said to support clerical marriage, thereby casting Damian into the center of a storm of ecclesiastical (and imperial) politics from which he never completely extricated himself.