The Lebanese-Phoenician Nationalist Movement: Literature, Language and Identity

مساله تعلق اساس تنش‌های سیاسی، مذهبی و فرهنگی در لبنان را تشکیل داده است، تا جایی که درگیری‌های فرقه‌ای بر سر آینده این کشور کمک قابل توجهی به وقوع جنگ داخلی در سال 1975 کرد. این کتاب بر روی توسعه جنبش فنیقی-لبنانی که علیه موقعیت هژمونیک زبان و فرهنگ عربی مبارزه می کرد. فنیقی-لبنانی ها یک گروه عمدتاً مسیحی مارونی بودند که در طول قرن بیستم تلاش کردند خود را از جهان اسلام و عرب حذف کنند. خواسته های آنها برای تعریف خود به عنوان یک ملت و تمایل آنها برای ایجاد فرهنگ خود ریشه در مفهوم گذشته فنیقی باستانی آنها داشت. باسیلیوس باوردی چهار نویسنده برجسته را بررسی می‌کند که پایه‌ای را تشکیل می‌دهند که تمام ادبیات به اصطلاح فنیقی بر آن بنا شده است: شرل قرم، سعید عقل، مای مور و موریس عواد. مجموعه ادبی این نویسندگان جزء مهمی از فعالیت سیاسی بود که تلاش می کرد ساکنان بومی لبنان را از همسایگان عرب مسلمانشان متمایز کند. باوردی با مطالعه آثار این نویسندگان از لحاظ ادبی و تاریخی نشان می دهد که چگونه از زبان برای ترویج استفاده شده است. یک برنامه سیاسی خاص و پیوندهای قوی بین زبان، ادبیات و ملت سازی را مشخص می کند.
این کتاب علاوه بر آشکار کردن مبارزه ملی گرایانه که در نثر و شعر ظاهر می شود، تاریخ و شکل گیری لبنان امروزی و چرایی زبان و ادبیات برای اعضای یک اقلیت ملی بسیار حیاتی است.

The question of belonging has formed the basis of the political, religious and cultural tensions in Lebanon, to the point that sectarian conflict on the country's future contributed significantly to the outbreak of civil war in 1975. This book focuses on the development of the Phoenician-Lebanese movement that struggled against the hegemonic status of Arabic language and culture. The Phoenician-Lebanese were a predominantly Maronite Christian group who attempted to remove themselves from the Muslim and Arab world throughout the twentieth century. Their demands for self-definition as a nation and their desire to establish their own culture were rooted in the concept of their ancient Phoenician past. Basilius Bawardi examines four prominent authors who formed the basis on which all engaged so-called Phoenician literature was built: Sharl Qurm, Sa'id 'Aql, Mayy Murr and Muris 'Awwad. The literary corpus of these writers was a critical component of the political activity that strove to distinguish the native Lebanese inhabitants from their Arab-Muslim neighbours.Studying these authors' works in both a literary and historical way, Bawardi shows how language was used to promote a specific political agenda and identifies the strong connections between language, literature and nation building.
As well as revealing the nationalist struggle as it emerges in prose and poetry, the book discusses the history and formation of modern day Lebanon and why language and literature are so crucial for members of a national minority.