The Leader and the Crowd: Democracy in American Public Discourse, 1880-1941

داریا فرزا شش دهه پرفراز و نشیب از تاریخ فراآتلانتیک را پوشش می دهد تا بررسی کند که چگونه نظریه های اروپایی سیاست توده ها و روانشناسی جمعیت بر ادراک دانشمندان علوم اجتماعی آمریکایی از جمعیت، اوباش، "مردم" دموکراتیک و رهبری آن تاثیر گذاشته است. در دهه‌های آخر قرن نوزدهم، توسعه جامعه توده‌ای شهری-صنعتی و هجوم بی‌نظم میلیون‌ها مهاجر مستلزم بازتعریف این مقوله‌های مهم در گفتمان عمومی آمریکا بود. فرزا نشان می‌دهد که چگونه دانشمندان علوم اجتماعی آمریکایی در تلاقی ایده‌ها در اقیانوس اطلس، نظریه‌های اروپایی روان‌شناسی جمعیت و نظریه‌های نژادی را که در آن زمان در مد بود، مجدداً شرح دادند. نظریه پردازان تمایز شدیدی بین غیرعقلانی بودن جمعیت، از جمله لینچ کردن، و عقلانیت «عمومی» دموکراتیک قائل شدند. «وحشی‌ها» که به‌طور سنتی متشکل از زنان، کودکان تلقی می‌شدند، با واقعیت گروه‌های لینچ جنوبی که از آنگلوساکسون‌های سفیدپوست تشکیل شده بودند، به چالش کشیده شد، افرادی که از خشونت اوباش به عنوان ابزاری برای انقیاد در برابر نژادی که ادعا می‌شد پست‌تر استفاده می‌کردند. پس از جنگ جهانی اول، زمانی که موضوع اصلاح نژاد و محدودیت‌های مهاجرت، بحث حذف/شمولیت در مورد شهروندی ایالات متحده را برانگیخت، کار فرانتس بواس تعادل قابل توجهی برای زبان مغرضانه نژاد فراهم کرد. علاوه بر این، مفهوم دموکراسی از دیدگاه‌های بسیاری مورد تردید قرار گرفت.

در طول سال‌های رکود، دانشمندان علوم اجتماعی مانند جان دیویی به تحلیل انتقادی نظام دموکراتیک در مقایسه با دیکتاتوری‌های اروپایی پرداختند. سپس این بحث ابعاد بین المللی پیدا کرد. در «تجهیز مجدد ایدئولوژیک آمریکا» در آستانه جنگ جهانی دوم، دانشمندان علوم اجتماعی از نژادپرستی نازی ها انتقاد کردند اما در عین حال تأکید کردند که چگونه نژادپرستی نیز عمیقاً در آمریکا ریشه دارد. این نگاهی تازه و تحریک آمیز به تشابهات بین ظهور آمریکا به عنوان یک قدرت جهانی و بلوغ رشته جدید علوم اجتماعی است.

Daria Frezza covers six tumultuous decades of transatlantic history to examine how European theories of mass politics and crowd psychology influenced American social scientists' perception of crowds, mobs, democratic "people," and its leadership. In the last decades of the nineteenth century, the development of an urban-industrial mass society and the disordered influx of millions of immigrants required a redefinition of these important categories in American public discourse. Frezza shows how in the Atlantic crossing of ideas American social scientists reelaborated the European theories of crowd psychology and the racial theories then in fashion. Theorists made a sharp distinction between the irrationality of the crowd, including lynchings, and the rationality of the democratic "public."

However, this paradigm of a rational Anglo-Saxon male public in opposition to irrational mobs―traditionally considered to be composed of women, children, "savages"―was challenged by the reality of southern lynch mobs made up of white Anglo-Saxons, people who used mob violence as an instrument of subjugation over an allegedly inferior race. After World War I, when the topic of eugenics and immigration restrictions ignited the debate of exclusion/inclusion regarding U.S. citizenship, Franz Boas's work provided a significant counterbalance to the biased language of race. Furthermore, the very concept of democracy was questioned from many points of view.

During the Depression years, social scientists such as John Dewey critically analyzed the democratic system in comparison to European dictatorships. The debate then acquired an international dimension. In the "ideological rearmament of America" on the eve of World War II, social scientists criticized Nazi racism but at the same time stressed how racism was also deeply rooted in America. This is a fresh and provocative look at the parallels between the emergence of America as a world power and the maturing of the new discipline of social science.