The Last Man

سومین رمان منتشر شده مری شلی، آخرین مرد، چشم اندازی ناامید از پایان تمدن است که در قرن بیست و یکم اتفاق می افتد. این کتاب شرح گسترده ای از جنگ، طاعون، عشق و ویرانی ارائه می دهد. این نوعی بینش آخرالزمانی است که در آن زمان رواج داشت، اگرچه برخورد شلی از موضوع فراتر از حالت متعارف است. فوق العاده جالب و عمیقاً تکان دهنده است.

اگر آخرین مرد به نوعی متن "متعارف" آن دوره باشد، در اصل به شدت شخصی است. شلی در ژورنال خود از آخرین مرد به عنوان آلتر ایگو خود یاد می کند، "آخرین یادگار یک نژاد محبوب، همراهان من قبل از من منقرض شده اند." بنابراین رمان از شبکه‌ای از داستان و ایده که در آن فانتزی، کنایه، قرارداد و زندگی‌نامه به شدت در هم تنیده شده‌اند، ایجاد می‌شود و به آن کمک می‌کند.

این نسخه جدید از اولین نسخه (1826) نه تنها یک متن کاملاً مشروح شده، بلکه همچنین مطالبی را ارائه می دهد که به خواننده کمک می کند تا دانشی از محیط فکری و ادبی که رمان از آن پدید آمده است را به دست آورد. . ضمائم شامل مطالبی در مورد «آخرین انسان» به عنوان قهرمان اوایل قرن نوزدهم، متن هایی از بحثی که مالتوس در سال 1798 در مورد کفایت عرضه غذا برای حفظ جمعیت انسانی آغاز کرد، روایت های مختلف از شیوع طاعون، و اشعار شلی که نشان دهنده احساسات او پس از آن است. مرگ شوهرش.

Mary Shelley’s third published novel, The Last Man, is a disillusioned vision of the end of civilization, set in the twenty-first century. The book offers a sweeping account of war, plague, love, and desolation. It is the sort of apocalyptic vision that was widespread at the time, though Shelley’s treatment of the theme goes beyond the conventional; it is extraordinarily interesting and deeply moving.

If The Last Man is in some sense a “conventional” text of the period, it is also intensely personal in its origin; Shelley refers in her journal to the last man as her alter ego, “the last relic of a beloved race, my companions extinct before me.” The novel thus develops out of and contributes to a network of story and idea in which fantasy, allusion, convention, and autobiography are densely interwoven.

This new version of the first edition (1826) sets out to provide not only a thoroughly annotated text, but also contextual materials to help the reader acquire knowledge of the intellectual and literary milieu out of which the novel emerged. Appendices include material on “the last man” as early nineteenth-century hero, texts from the debate initiated by Malthus in 1798 about the adequacy of food supply to sustain human population, various accounts of outbreaks of plague, and Shelley’s poems representing her feelings after the death of her husband.