The Language of Progressive Politics in Modern Britain

این کتاب کلمه «پیشرو» را در طول تاریخ مدرن بریتانیا، از عصر روشنگری تا برگزیت، دنبال می‌کند. معانی در حال تغییر این اصطلاح و پروژه های سیاسی متناقضی که به آن پیوست شده است را بررسی می کند. همچنین این زبان سیاسی را در بافت فرهنگی خود قرار می دهد و می پرسد که چگونه با ایده های مربوط به توسعه اجتماعی مترقی، تجارت مترقی و موسیقی راک پیشرو ارتباط دارد.
«پیشرو» اغلب با یک سنت سیاسی چپ میانه همراه است، اما این کتاب نشان می‌دهد که این تنها یکی از استفاده‌های این واژه بوده است – و حتی از ابتدای پیدایش آن به شدت مورد مناقشه قرار گرفته است.
قدرت اصطلاح "پیشرو" این است که به نظر می رسد آینده را پیش بینی می کند. این می تواند از نظر سیاسی و فرهنگی ارزشمند باشد، اما خطرناک است. این پیشنهاد که تنها یک راه رو به جلو وجود دارد، منجر به ترس و شک، خشم و بی علاقگی شده است، حتی در میان کسانی که دوست دارند خود را «مردم مترقی» بدانند.

This book traces the word ‘progressive’ through modern British history, from the Enlightenment to Brexit. It explores the shifting meanings of this term and the contradictory political projects to which it has been attached. It also places this political language in its cultural context, asking how it relates to ideas about progressive social development, progressive business, and progressive rock music.
‘Progressive’ is often associated with a centre-left political tradition, but this book shows that this was only ever one use of the term – and one that was heavily contested even from its inception.
The power of the term ‘progressive’ is that it appears to anticipate the future. This can be politically and culturally valuable, but it is also dangerous. The suggestion that there is only one way forward has led to fear and doubt, anger and apathy, even amongst those who would like to consider themselves ‘progressive people’.