The Journey of Deacon Bodo from the Rhine to the Guadalquivir: Apostasy and Conversion to Judaism in Early Medieval Europe

داستان بودو در قرن نهم و در زمان مرگ شارلمانی در سال 814 آغاز می شود. این داستان به یک اشراف زاده جوان عالم و گرایش او به یهودیت در سال 838 و به دنبال آن فرار او به دنیای اسلام می پردازد. اندلس. ارتداد او پاورقی گیرا در تاریخ دوره کارولینژی است، تغییر ایمان او به عنوان یک رویداد تکان دهنده تلقی می شود که توسط برخی به سیاست بیش از حد سست در قبال یهودیت و بازرگانان قدرتمند آن نسبت داده می شود. عامل دیگری را می توان به مطالعه یهودیت و پیوندهای آن با مسیحیت نسبت داد که یکی از ویژگی های آن زمان بود.

بودو از صومعه ای در رود راین نقل مکان کرد و به آنجا رفت. به عنوان یک پسر کوچک، به دربار امپراتوری رفت، جایی که او اکنون یک محقق جوان با استعداد بود که برای یک مقام عالی آماده شده بود. ترک غیرمنتظره مسیحیت پیشینه و آموخته های او را به چالش کشید و این به منزله توبیخ شبکه درباری تلقی شد که او به آن تعلق داشت. بودو یک درگیری فزاینده بر سر جانشینی امپراتور، لویی پارسا، و پسرانش را پشت سر گذاشت که پس از مرگ امپراتور به جنگ داخلی منجر شد. در نتیجه، امپراتوری فرانک در سال 843 به سه پادشاهی جداگانه تقسیم شد.

در همین حال در اسپانیا، دو سال پس از فرار از جهان فرانک، بودو در مورد شایستگی یهودیت و مسیحیت بحث کرد. در قرطبه با آلباروس پائولوس، یک مسیحی محاصره شده در جهان اسلام، نه تنها انتقاداتی از مسیحیت، بلکه برخی از شکست های دربار امپراتوری کارولینژ را نیز به نمایش می گذارد. در سال 847 در سالنامه دربار از او به عنوان تحریک مخالفت در اسپانیای اسلامی علیه مسیحیان یاد شده است و تأکید می کند که آنها باید مجبور به تغییر مذهب شوند یا اعدام شوند. این حادثه گزارش شده ممکن است با تعداد قابل توجهی از مرگ های خودخواسته توسط مسیحیان مرتبط باشد که با احساس آزار و اذیت روزافزون، سعی در تحریک اسلام با تقبیح پیامبر و انجام اعدام آنها داشتند.

تجربه ارتداد بودو بی نظیر نبود: مردان و زنان دیگری که به خاطر یهودیت از مسیحیت دست کشیدند نیز در روایات تبدیلی که در دو قرن بعد ثبت شده اند مورد بررسی قرار می گیرند. این اپیزودها مطالعه روشنگرانه‌ای از تغییرات مذهبی در اروپا و شرق، جایی که مسیحیت، اسلام و یهودیت در قرن نهم و پس از آن با هم رقابت کردند، ارائه می‌دهد. تجربه بودو را می توان به عنوان بخشی از یک پدیده گسترده تر در نظر گرفت که مردان و زنانی را به تصویر می کشد که به عنوان زائر، پناهنده یا نوکیشان به دنبال یافتن خانه و فرار از آزار و شکنجه به دلیل اعتقادات خود هستند.

The story of Bodo begins in the ninth century around the time of the death of Charlemagne in 814. It centres on a young Aleman aristocrat and his conversion to Judaism in 838, followed by his flight to the Muslim world of Al-Andalus. His apostasy constitutes an arresting footnote in the history of the Carolingian period, his change of faith viewed as a shocking episode attributed by some to an overly lax policy towards Judaism and its powerful merchants. Another factor could be ascribed to the study of Judaism and its links with Christianity, which was a feature of the time.

Bodo moved from a monastery on the Rhine, where he went as a small boy, to the imperial court, where he was now a gifted young scholar groomed for a top position. His unexpected abandonment of Christianity challenged his background and learning, and this was seen as a rebuke of the court network to which he belonged. Bodo left behind a growing conflict over succession between the emperor, Louis the Pious, and his sons that culminated in a civil war following the emperor’s death. As a result, the Frankish Empire was partitioned into three separate kingdoms in 843.

Meanwhile in Spain, two years after fleeing the Frankish world, Bodo debated the merits of Judaism and Christianity in Córdoba with Albarus Paulus, a beleaguered Christian in the Muslim world, not only airing criticisms of Christianity, but also some failings of the Carolingian imperial court. In 847 he is mentioned in the court annals as stirring up opposition in Islamic Spain against Christians, asserting that they should be forced to convert or be executed. This reported incident may be linked to a significant number of self-imposed deaths by Christians who, feeling increasingly persecuted, sought to provoke Islam by denouncing the Prophet and bringing about their execution.

The experience of Bodo’s apostasy was far from unique: other men and women who renounced Christianity for Judaism are also examined in conversion narratives recorded in the following two centuries. These episodes offer an illuminating study of religious changes taking place in Europe and the East where Christianity, Islam and Judaism competed in the ninth century and beyond. Bodo’s experience can be viewed as part of a wider phenomenon depicting men and women who travelled as pilgrims, refugees or converts seeking to find a home and escape persecution because of their beliefs.