The Interplay between Urban Development, Vulnerability, and Risk Management: A Case Study of the Istanbul Metropolitan Area

بلایای طبیعی به طور فزاینده ای جهان را تحت تأثیر قرار می دهد، به طور غیرمنتظره ای جان افراد را می گیرد و بسیاری دیگر را مجروح و بی خانمان می کند. علاوه بر این، بلایا اقتصادهای محلی، ملی و حتی جهانی را مختل می کند و بلافاصله جهت توسعه را تغییر می دهد. تنها در نیمه اول سال 2011، 108 بلای طبیعی رخ داد که بیش از 23 هزار نفر را کشت، نزدیک به 44 میلیون نفر دیگر را تحت تأثیر قرار داد و بیش از 253 میلیارد دلار خسارت اقتصادی به بار آورد (CRED 2011,1).

سکونتگاه های شهری بزرگ به طور فزاینده ای در برابر اثرات بلایای طبیعی آسیب پذیر شده اند. تمرکز زیرساخت‌ها و مسکن نامرغوب، دارایی‌های مادی و نابرابری‌های ذاتی اجتماعی-اقتصادی، آسیب‌پذیری را در برابر بلایا در مناطق بزرگ شهری، به‌ویژه در کشورهای در حال توسعه افزایش می‌دهد. اندازه، تعداد، عملکردها، و توزیع جغرافیایی شهرهای بزرگ و کلان، نگرانی خاصی را برای خطر بلایا ایجاد می کند.

روش های خوب مدیریت شهری می تواند کاتالیزوری قدرتمند برای کاهش خسارات ناشی از بلایای طبیعی باشد و در عین حال به توسعه یک محیط زیست پایدار کمک کند. با این حال، وضعیت موجود نشان می دهد که برنامه ریزی پایدار و اقدامات مدیریت ریسک در نظر گرفته نمی شود یا ممکن است به دلایل مختلف مالی، سیاسی و اجتماعی عملی نشود. این کتاب استدلال می‌کند که از یک سو، نابرابری‌های اجتماعی-اقتصادی ناشی از توسعه ناپایدار شهری می‌تواند آسیب‌پذیری را در برابر مخاطرات طبیعی افزایش دهد، و از سوی دیگر، زمانی که این آسیب‌پذیری افزایش‌یافته همراه با مخاطرات طبیعی باشد، می‌تواند بر مناطق شهری تأثیر منفی بگذارد و منجر به نابرابری بیشتر شود. این کتاب این بحث را با بررسی‌های نظری و تحلیل‌های کمی در مورد تأثیر متقابل بین توسعه پایدار و آسیب‌پذیری در بلایا و همچنین مطالعه موردی عمیق نقش برنامه‌ریزی شهری و شیوه‌های مدیریت ریسک در ایجاد آسیب‌پذیری‌های اجتماعی-اقتصادی و فضایی به نمایش می‌گذارد. خطر زلزله در کلان شهر استانبول را پیش بینی کرد.

Natural disasters are increasingly affecting the world, taking lives unexpectedly and leaving many others injured and homeless. Moreover, disasters disrupt local, national and even global economies, instantly changing the direction of development. In the first half of 2011 alone, 108 natural disasters occurred, killing over 23 thousand people, affecting nearly 44 million others and causing more than 253 billion US dollars of economic damages (CRED 2011,1).

Large urban settlements have become increasingly vulnerable to the impacts of natural disasters. The concentration of substandard infrastructure and housing, material assets, and inherent socio-economic inequalities increase vulnerability to disasters in large urban areas, especially in developing countries. The size, number, functions, and geographical distribution of large- and megacities create a special concern for disaster risk.

Good urban management practices can be a powerful catalyst for reducing losses from natural disasters, while simultaneously helping to develop a sustainable environment. Yet, the existing situation indicates that sustainable planning and risk management measures are not taken into consideration or may not be put into practice for a variety of financial, political, and social reasons. This book argues that, on one hand, socio-economic disparities resulting from unsustainable urban development can increase vulnerability to natural hazards, and on the other hand, when paired with natural hazards this increased vulnerability can negatively affect urban areas, resulting in further inequality. This book will showcase this argument with theoretical reviews and quantitative analyses on the interplay between sustainable development and disaster vulnerability as well as an in-depth case study of the role of urban planning and risk management practices in creating the socio-economic and spatial vulnerabilities and predicted earthquake risk in the megacity of Istanbul.