The Inclusion of Other Women: Breaking the Silence through Dialogic Learning

چرا ما "زنان دیگر" هستیم این کتاب واقعیتی را می شناسد، واقعیت ما، واقعیت "زنان دیگر". چرا ما «زنان دیگر» هستیم؟ زیرا ما زنانی هستیم که با توجه به اینکه فرصت تحصیلات آکادمیک را نداشته ایم، سکوت کرده ایم و خارج از فضاهای بحث عمومی درباره زنان مانده ایم. اگر ما مهاجر باشیم یا به یک اقلیت قومی تعلق داشته باشیم، این محرومیت بدتر است. ما که خانه دار هستیم، کارگر خانگی یا کارگر کارخانه هستیم، چون مدرک علمی نداریم، فضایی نداریم که صدایمان در آن شنیده شود، جایی که بتوانیم آنچه می خواهیم بگوییم. گاهی زنانی که صدایشان شنیده می‌شود، چون توانسته‌اند به دانشگاه بروند یا رهبران جنبش فمینیستی بوده‌اند، به‌جای تمام زنان دیگری که نتوانسته‌اند تحصیلات رسمی دریافت کنند صحبت می‌کنند، بدون اینکه از ما بپرسند که چیست؟ ما واقعاً می خواهیم یا فکر می کنیم. بسیاری از ما با مشارکت در مراکز و انجمن های آموزشی و فرهنگی، انجمن ها و گروه های زنانه را تشکیل داده ایم. به این ترتیب، ما در حال ایجاد فضاهایی هستیم که بتوانیم در مورد موضوعات مورد علاقه خود بحث کنیم: همبستگی بین زنان، مطالبات برای حقوق بازنشستگی زنان بیوه بهتر، استثمار کارگران خانگی و غیره. در مورد این موضوعات در بحث عمومی.

Why we are the “other women” This book recognizes a reality, our reality, that of the “other women”. Why are we the “other women”? Because we are women who, given the fact that we have not had the chance to obtain an academic education, were silenced and have remained outside of the spaces for public debate about women. This exclusion is worse if we are immigrants or belong to an ethnic minority. Those of us who are housewives, domestic workers or factory workers, because we do not have academic degrees, do not have spaces in which our voices can be heard, where we can say what we want. At times women whose voices are heard, because they have been able to go to university or have been leaders in the feminist movement, speak for all of the other women who have not been able to get a formal education, without asking us what it is we really want or think. Through our participation in educational and cultural centers and associations, many of us have formed associations and women’s groups. In this way, we are creating spaces where we can discuss issues that we are concerned about: solidarity among women, demands for better widows’ pensions, exploitation of domestic workers, etc. And we are organizing ourselves to get our voices, demands and opinions about these issues out there into the public debate.