The Idea of Phenomenology: A Translation of Die Idee der Phänomenologie Husserliana II

3 در همان سخنرانی، او پدیدارشناسی دانش را مشخص می کند، به طور خاص تر، "نظریه جوهر پدیده ناب دانستن" (نگاه کنید به زیر، ص 36). چنین پدیدارشناسی «نقد دانش» را پیش خواهد برد، که در آن مسئله دانش به وضوح فرمول بندی شده است و امکان دانش به شدت تضمین شده است. با این حال، درک این نکته مهم است که هوسرل در این سخنرانی‌ها نقد پدیدارشناختی معرفت را مطرح نمی‌کند، دنبال نمی‌کند یا آن را توسعه نمی‌دهد، حتی اگر او با بیانی سرسختانه از مسئله دانش که چنین نقدی آن را حل می‌کند، صحبت می‌کند. بلکه او در اینجا تنها به دنبال تضمین امکان نقد نومنولوژیک معرفت است. یعنی او می کوشد امکان علم به امکان معرفت را تضمین کند، نه امکان علم را به طور کلی (رجوع کنید به زیر، صص 37-39). بنابراین کار پیش روی ما پدیدارشناختی به معنای مستقیم نیست، بلکه ماقبل پدیدارشناختی است: هدف آن شناسایی و ارضای نیازهای معرفتی نقد پدیدارشناختی معرفت است، نه اجرای خود آن نقد. برای متمایز نگه داشتن این دو سطح از تحقیق نظری، سطحی را که به مسئله امکان دانش می پردازد، «سطح بحرانی» می نامم. سطحی که با مشکل امکان شناخت امکان دانش در \"سطح فرا بحرانی

3 same lecture he characterizes the phenomenology of knowledge, more specifically, as the "theory of the essence of the pure phenomenon of knowing" (see below, p. 36). Such a phenomenology would advance the "critique of knowledge," in which the problem of knowledge is clearly formulated and the possibility of knowledge rigorously secured. It is important to realize, however, that in these lectures Husserl will not enact, pursue, or develop a phenomenological critique of knowledge, even though he opens with a trenchant statement of the problem of knowledge that such a critique would solve. Rather, he seeks here only to secure the possibility of a phe­ nomenological critique of knowledge; that is, he attempts to secure the possibility of the knowledge of the possibility of knowledge, not the possibil­ ity of knowledge in general (see below, pp. 37-39). Thus the work before us is not phenomenological in the straightforward sense, but pre­ phenomenological: it sets out to identify and satisfy the epistemic require­ ments of the phenomenological critique of knowledge, not to carry out that critique itself. To keep these two levels of theoretical inquiry distinct, I will call the level that deals with the problem of the possibility of knowledge the "critical level"; the level that deals with the problem of the possibility of the knowledge of the possibility of knowledge the "meta-criticallevel.