The Human Nasolacrimal Ducts

مجاری بینی اشکی انسان مرزی از هر دو رشته چشم پزشکی و گوش و حلق و بینی است که در درمان اختلالات اشکی بینی با یکدیگر همکاری نزدیکی دارند. نویسنده پیشرفت های اخیر در مورد مجاری اشکی را خلاصه می کند و آنها را در زمینه پاتوفیزیولوژی مجرای اشکی مورد بحث قرار می دهد. مجاری بینی اشکی به عنوان یک سیستم تخلیه کننده و ترشحی در انتقال اشک و دفاع غیراختصاصی ایمنی نقش دارند. علاوه بر این، اجزای مایع اشک آور در گذرگاه بینی اشکی جذب شده و به سیستم عروقی اطراف منتقل می شوند. این سیستم با یک جسم غاردار که تحت کنترل رویشی قرار دارد قابل مقایسه است. بافت لنفاوی مرتبط با مخاط سازمان‌یافته (MALT) در مجاری بینی اشکی وجود دارد که ویژگی‌های سیتومورفولوژیکی و ایمونوفنوتیپی MALT را نشان می‌دهد. جذب معمولی ثابت اجزای مایع اشک در رگ های خونی بدن غاردار اطراف که به رگ های خونی خارجی چشم متصل هستند می تواند یک سیگنال بازخوردی برای تولید مایع اشک باشد که در صورت عدم جذب این اجزای اشک متوقف می شود. . بنابراین، خشکی چشم می تواند آغاز شود. تحریک ناقص بافت لنفاوی مرتبط با مجرای اشکی می تواند منجر به انحراف غیرطبیعی ایمنی در سطح چشم شود که منجر به پاسخ خودایمنی می شود که باعث آسیب شناسی خشکی چشم می شود. علاوه بر این، نقص در بدن غار و در عصب آن ممکن است منجر به اختلال در چرخه خروج اشک، احتقان چشم یا انسداد کامل مجرای اشکی شود. بر اساس یافته ها می توان پاتومکانیسم داکریوستنوز اکتسابی اولیه را توضیح داد.

The human nasolacrimal ducts are a borderland of both disciplines opthalmology and otorhinolaryngology which work closely together in the tretament of nasolacrimal disorders. The author summarizes recent advances about the nasolacrimal ducts and discusses them in a context with nasolacrimal duct pathophysiology. As a draining and secretory system the nasolacrimal ducts play a role in tear transport and non-specific immune defense. Moreover, components of tear fluid are absorbed in the nasolacrimal passage and are transported into a surrounding vascular system. This system is comparable to a cavernous body which is subject to vegetative control. Organized mucosa-associated lymphoid tissue (MALT) is present in the nasolacrimal ducts displaying the cytomorphological and immunophenotypic features of MALT. The normally constant absorption of tear fluid components into the blood vessels of the surrounding cavernous body that are connected to the blood vessels of the outer eye could be a feedback signal for tear fluid production, which comes to a halt if these tear components are not absorbed. Thus, dry eye could be initiated. Defective stimulation of tear duct-associated lymphoid tissue could result in abnormal immune deviation at the ocular surface leading to an autoimmunological response that causes dry eye pathology. Moreover, malfunctions in the cavernous body and in its innervation may lead to disturbances in the tear outflow cycle, ocular congestions or total occlusion of the lacrimal passage. Based on the findings the pathomechanism of primary acquired dacryostenosis can be explained.