The High-Precision Tulip: Development and Combat Employment of the Soviet Laser-Guided Mortar Round

دسته بندی: تجهیزات نظامی: سلاح
ویرایش:  
نویسندگان: Grau Lester W.,  Litvenenko Viktor.  
سری:  
 
ناشر:  
سال نشر:  
تعداد صفحات: 5 
زبان: English 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 195 کیلوبایت 

قیمت کتاب (تومان) : 48,000

(Grau Lester V., Litvinenko Viktor. "Tulip" با دقت بالا: توسعه و استفاده رزمی از مین خمپاره با هدایت لیزری شوروی). مقاله ژورنالی. فورت لیونورث، KS: دفتر مطالعات نظامی خارجی (ارتش). 2006. - 5 p. خمپاره ها در اندازه های مختلف همیشه بخشی از توپخانه روسیه و شوروی بوده اند. در سال 1960، شوروی خمپاره انداز M-240 را بر روی یک شاسی خودکششی ردگیر نصب کرد. یک سیستم هیدرولیک لوله را از موقعیت حمل به موقعیت شلیک بالا و پایین می آورد. همانطور که مرسوم بود، سیستم توپخانه خودکششی با یک نشانگر عددی الفا (2S4) و نام یک گل (گل لاله) نامگذاری شد. گل لاله دارای انواع گرد است. گلوله انفجاری با وزن 130 کیلوگرم (287 پوند) تا برد 9650 متر شلیک می کند. پرتابه 228 کیلوگرمی (503 پوند) با کمک موشک تا برد 18000 متر شلیک می کند. علاوه بر این، دارای مهمات ویژه (بتن سوراخ، شیمیایی و هسته ای) است. 2S4 با توجه به توان هسته ای خود به تیپ های توپخانه پرقدرت دارای قابلیت هسته ای اختصاص یافت. تیپ های توپخانه پرقدرت علیه اهداف با اولویت بالا که از نظر عملیاتی مهم بودند استفاده شد. همراه با پرتابه هدایت لیزری کراسنوپل که شوروی برای خانواده اسلحه ها و هویتزرهای 152 میلی متری خود طراحی کرد، شوروی یک پرتابه هدایت لیزری برای خمپاره 240 میلی متری خود ساخت. گلوله خمپاره انداز سنگین هدایت لیزری به وضوح برای جنگ های چریکی طراحی شده بود، اما در مناطق کوهستانی افغانستان، اهدافی را که تفنگ ها، هویتزرها و راکت انداز های متعدد نمی توانستند به آنها دسترسی پیدا کنند، منهدم کرد. مهمات هدایت شونده دقیق (PGM) در حال توسعه هستند و این سیستم های جدید PGM در سطح جهانی مستقر خواهند شد و به طور چشمگیری بر استقرار تاکتیکی و تشکیل نیروها در میدان نبرد آینده تأثیر خواهند گذاشت.

(Грау Лестер В., Литвиненко Виктор. Высокоточный «Тюльпан»: разработка и боевое применение советской минометной мины с лазерным наведением). Journal article. Fort Leavenworth, KS: Foreign military studies office (army). 2006. – 5 р. Mortars of all sizes have always been part of Russian and Soviet artillery. In 1960, the Soviets mounted the M-240 mortar on a tracked, self-propelled chassis. A hydraulic system raised and lowered the tube from the carrying position to the firing position. As was customary, the self-propelled artillery system was christened with an alpha-numeric designator (the 2S4) and the name of a flower (the tulip). The tulip has a variety of rounds. The 130-kilogram (287 pound) fragmentation-blast round fires out to a range of 9650 meters. The 228-kilogram (503 pound) rocket-assisted projectile fires out to a range of 18,000 meters. In addition, it has special munitions (concrete-piercing, chemical and nuclear). Due to its nuclear capability, the 2S4 was assigned to the nuclear-capable High-Powered Artillery Brigades. The High-Powered Artillery Brigades were used against high-priority targets that were operationally-significant. Along with the Krasnopol laser-guided projectile that the Soviets designed for their 152mm family of guns and howitzers, the Soviets developed a laser-guided projectile for their 240mm mortar. The laser-guided heavy mortar round was clearly designed for other than guerrilla war, but in the mountainous terrain of Afghanistan, it destroyed targets that guns, howitzers and multiple rocket launchers could not reach. Improved precision-guided munitions (PGM) are being developed and these new PGM systems will be deployed globally and will dramatically effect the tactical deployment and formations of forces on the future battlefield.