دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
دسته بندی: ادبیات ویرایش: نویسندگان: Nancy BreMiller Black سری: ناشر: Columbia University سال نشر: 1971 تعداد صفحات: 292 زبان: English فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 13 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب The hero’s fight with a dragon or giant adversary in medieval narrative [thesis] به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب مبارزه قهرمان با اژدها یا حریف غول پیکر در روایت قرون وسطایی [پایان نامه] نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
اگرچه J.R.R. تالکین در اوایل سال 1936 موفق شد هیولاهای بیولف را از بدنامی نجات دهد، از آن زمان تاکنون توجه کمی به اژدها و دشمنان غول پیکر در روایت های اثیری قرون وسطایی شده است. با این حال، از قرن دوازدهم تا پانزدهم، قسمت مبارزه اینجا با یک اژدها یا حریف غولپیکر به عنوان یک موتیف محبوب در روایتهای قرون وسطی باقی ماند و به ویژه با ژانر عاشقانه سازگار بود. این مطالعه گسترشی از تحلیل تالکین از هیولاهای موجود در بیوولف است. کارکرد هیولاها در Beowulf در فصل دوم مورد بررسی مجدد قرار میگیرد، تا حدی برای نمایش شعری با کیفیت استثنایی که موفق به تولید دشمنان هیولاگرای نمادین قدرتمند شده است، و تا حدی برای بررسی بیشتر پیشنهادات تالکین که دارای معانی خاصی هستند که هیولاها دارند. در نهایت، این خوانش بئوولف تغییراتی را در تفسیر کلی تالکین از بافت اساطیری شمالی غواصان، به ویژه در مورد تعادل بین مفاهیم بت پرستی و مسیحی در نیمه آخر شعر، پیشنهاد می کند. با این حال، بررسی مجدد Beowulf برای معنای نمادین ef the mensters، تا حد زیادی به معنای برداشتن مفاهیم مقاله تلکین نیست. زیرا اگر بتوان هیولاهای بیولف را به عنوان دشمنان مناسبی برای حماسه قرن هشتمی در اینجا نشان داد، اگر تالکین بتواند منتقدان بیولف را از تحقیر به تحسین هیولاها تبدیل کند، همین کار را می توان برای آثار بعدی انجام داد. بنابراین، بخش دوم این مطالعه، این غولها، عمدتاً اژدها و غولها را که در روایات اروپایی قرن دوازدهم تا پانزدهم اتفاق میافتد، بررسی میکند، یعنی بدنه اصلی مواد روایی که در آن غولها و اژدها بعد از بئوولف رخ میدهند. هدف از مطالعه این هیولاهای بعدی دو چیز است: اول، تعریف نژاد جدید غول و اژدها که در قرن دوازدهم ظهور کرد. دوم، برای تعریف راهبردهای مختلفی که نویسنده قرون وسطایی ممکن است به آن ها تکیه کند تا به دشمنان هیولایی عمق بیشتری ببخشد. اژدها و غولها در انطباق خود با جهانبینی جدید و شکلهای روایی جدید، دستخوش تغییرات قابلتوجهی از نظر رسمی شدند و به درجات مختلف، دنیویتر، کمتر ترسناکتر از حماسههای اولیه شدند. این تغییر در مفهوم اژدها و غول ها و مشکلات زیبایی شناختی ناشی از آن در فصل سوم بررسی شده است. باقیمانده مطالعه، خواندن اشعار اصلی سه راهبردی است که شاعر قرون وسطایی برای دادن عمق بیشتر به قسمت مبارزه قهرمان با اژدها یا دشمن غول پیکر ابداع کرده است. نویسنده میتواند «نگرش واقعی» را نسبت به حریف هیولایی اتخاذ کند و از طریق موقعیتیابی ساختاری معنا بسازد (تصویر شده در فصل چهارم توسط Erec et Enide و Yvain اثر Chretien de Troyes). نویسنده میتواند ویژگیهای هیولایی را تا حد انسانسازی غول و در کمال تعجب اژدها به حداقل برساند. برای انجام این کار، نویسنده اغلب تصویر خود از هیولاها را با موتیف جادویی یا تغییر شکل ترکیب می کند، به طوری که هیولا یک هیولا تبدیل شده به انسان است و بنابراین می تواند به طور گسترده مشخص شود (در فصل پنجم توسط داستان های زیگفرید و سر گاواین و شوالیه سبز). در نهایت، نویسنده میتواند با اژدهاها و غولها به شکل کمدی رفتار کند (که در فصل آخر توسط تریستان گوتفرید فون استراسبورگ و chanson do geste Aliscans به تصویر کشیده شده است).
Although J.R.R. Tolkien as early as 1936 succeeded in rescuing the Beewulf monsters from disrepute, little scholarly attention has been paid since then to dragon and giant adversaries in ether medieval narratives. Yet from the twelfth to fifteenth centuries, the episode of the here's fight against a dragon or giant adversary remained a popular motif in medieval narratives, and it was particularly adaptable to the romance genre. This study is an extention of Tolkien's analysis of the monsters in Beowulf. The function of the monsters in Beowulf is reexamined in Chapter II, partly to set before the reader a poem of exceptional quality which succeeded in producing symbolically potent monstrous adversaries, and partly to explore further Tolkien's suggestions concoming the specific connotations which the monsters carry. Ultimately, this reading of Beowulf suggests some modifications an Tolkien's overall interpretation of the Northern mythological context of the mensters, specifically on the balance between pagan and Christian cencepts in the last half of the poem. To reexamine Beowulf for the symbelic meaning ef the mensters, however, is not to carry to the furthest extent the implications of Telkien's essay. For if the Beowulf monsters can be shown to be suitable adversaries for an eighth-century epic here, if Tolkien can turn Beowulf critics from scorn to admiration of monsters, the same can be done for later works. The second part ef this study, therefore, examines these mensters, primarily dragons and giants, which occur in twelfth to fifteenth-century European narratives, that is, the main body ef narrative material in which giants and dragons occur after Beowulf. The purpose in studying these later monsters is twofold: first, to define the new breed ef giant and dragon which emerges in the twelfth century; second, to define the various strategies the medieval author might rely upon to add depth of meaning to monstrous adversaries. In their adaptation to a new world view and to new narrative forms, dragons and giants underwent a considerable change in formal they became, in varying degrees, more worldly, less fearsome than early epic mensters. This change in the concept of dragons and giants and the resulting aesthetic problems it presented are explored in Chapter III. The remainder of the study is a reading of major poems illustrative of three strategies the medieval poet devised to give added depth of meaning to the episode of the hero's fight against a dragon or giant adversary. The author could adopt a "matter-of-fact attitude" toward the monstrous adversary and create meaning through structural positioning (illustratod in Chapter IV by Chretien de Troyes' Erec et Enide and Yvain). The author could minimize the monstrous qualities to the point of humanizing the giant and, surprisingly, of the dragon as well; to accomplish this the author most often combined his depiction of the monsters with the enchantment or shapeshifting motif, so that the monster is a man turned monster and therefore capable of being characterized extensively (illustrated in Chapter V by the Siegfried stories and Sir Gawain and the Green Knight). Finally, the author could treat dragons and giants comically (illustrated in the final chapter by Gottfried von Strassburg's Tristan and the chanson do geste Aliscans).