The Hebrew Republic: Jewish Sources and the Transformation of European Political Thought

طبق یک روایت رایج، ظهور اندیشه سیاسی مدرن در غرب ناشی از سکولاریزاسیون - حذف استدلال‌های مذهبی از گفتمان سیاسی است. اما در این اثر راهگشا، اریک نلسون استدلال می کند که این داستان آشنا اشتباه است. در عوض، او معتقد است، تفکر سیاسی در اروپای مدرن اولیه با گذشت زمان کمتر، نه بیشتر، سکولار شد و این رویارویی مسیحی با منابع عبری بود که این تحول رادیکال را برانگیخت.

در طول قرن‌های شانزدهم و هفدهم. دانشمندان مسیحی شروع به در نظر گرفتن کتاب مقدس عبری به عنوان یک قانون اساسی سیاسی کردند که توسط خدا برای بنی اسرائیل طراحی شده است. مواد خاخامی تازه در دسترس، راهنمای معتبری برای موسسات و اعمال جمهوری کامل شدند. این تفکر منجر به تغییر جهت گیری گسترده تعهدات سیاسی شد. در فصل‌های اصلی کتاب، نلسون سه ادعای دگرگون‌کننده‌ای را که با احیای عبری وارد نظریه سیاسی اروپا شد، شناسایی می‌کند: این استدلال که جمهوری‌ها تنها رژیم‌های مشروع هستند. این ایده که دولت باید با اجبار توزیع برابری اموال را حفظ کند. و اعتقاد به اینکه یک جمهوری خداپسند تنوع مذهبی را تحمل می کند. یکی از پیامدهای اصلی کار نلسون این است که سیاست انقلابی جان میلتون، جیمز هرینگتون و توماس هابز در پرتوی کاملاً جدید ظاهر می‌شود.

نلسون نشان می‌دهد که ویژگی‌های اصلی تفکر سیاسی مدرن از تلاش برای ظهور پدید آمده است. از قانون اساسی طراحی شده توسط خدا تقلید کنید. این پارادوکس، یادآور این نکته است که در حالی که ممکن است در عصری سکولار زندگی کنیم، سیاست خود را مدیون عصر شور مذهبی هستیم، به نوبه خود خطوط خطا را در گفتمان سیاسی معاصر روشن می کند.

According to a commonplace narrative, the rise of modern political thought in the West resulted from secularization―the exclusion of religious arguments from political discourse. But in this pathbreaking work, Eric Nelson argues that this familiar story is wrong. Instead, he contends, political thought in early-modern Europe became less, not more, secular with time, and it was the Christian encounter with Hebrew sources that provoked this radical transformation.

During the sixteenth and seventeenth centuries, Christian scholars began to regard the Hebrew Bible as a political constitution designed by God for the children of Israel. Newly available rabbinic materials became authoritative guides to the institutions and practices of the perfect republic. This thinking resulted in a sweeping reorientation of political commitments. In the book’s central chapters, Nelson identifies three transformative claims introduced into European political theory by the Hebrew revival: the argument that republics are the only legitimate regimes; the idea that the state should coercively maintain an egalitarian distribution of property; and the belief that a godly republic would tolerate religious diversity. One major consequence of Nelson’s work is that the revolutionary politics of John Milton, James Harrington, and Thomas Hobbes appear in a brand-new light.

Nelson demonstrates that central features of modern political thought emerged from an attempt to emulate a constitution designed by God. This paradox, a reminder that while we may live in a secular age, we owe our politics to an age of religious fervor, in turn illuminates fault lines in contemporary political discourse.