The Healing and Scarring of Atheroma

مطالعه آترواسکلروز از دهه اول قرن حاضر بر علت شناسی و پاتوژنز متمرکز شد. در واقع، مطالعات آکادمی پزشکی نظامی در سن پترزبورگ راه را برای ایجاد تصلب شرایین در حیوانات باز کرده است. پاتوژنز آتروم از آن زمان در انسان ها و حیواناتی که به طور طبیعی مستعد ابتلا به این بیماری هستند و با انواع روش های غذایی و سایر روش ها مورد مطالعه قرار گرفته است. مطالعات تجربی مختلف به علم اجازه داد تا اهمیت نسبی عوامل مختلف (ژنتیکی، رژیم غذایی، هورمونی، دارویی، مکانیکی، گردش خون و غیره) را در آتروژنز ارزیابی کند. مطالعات اپیدمیولوژیک و همچنین تخمین‌های بیوشیمیایی لیپید و لیپوپروتئین پلاسما همراه با بررسی‌های میکروسکوپی نوری، هیستوشیمیایی و میکروسکوپی الکترونی، شکاف بین مشاهدات روی تحقیقات انسانی و حیوانی را کاهش داد. ادبیات گسترده ای که این زمینه را پوشش می دهد به خواننده باهوش اجازه می دهد تا یک مفهوم جامع در مورد عوامل علت شناختی و پاتوژنز آترواسکلروز فرموله کند. با این حال، تأثیر آن بر پزشکی پیشگیرانه و درمانی محدود بود.

The study of atherosclerosis centered since the first decade of the present century on etiology and pathogenesis. In fact, the studies of the military academy of medicine in St. Petersburg have opened the way of inducing atherosclerosis in animals. Pathogenesis of atheroma has been studied since then in humans and animals naturally prone to the development of the disease and by a variety of dietary and other procedures. The various experimental studies allowed science to evaluate the relative importance of different factors (genetic, dietary, hormonal, pharmacological. mechanical, circulatory, etc.) in atherogenesis. Epidemiological studies as well as biochemical plasma lipid and lipoprotein estimations coupled with light microscopic, histo­ chemical and electron microscopic investigations decreased the gap between observations on the human and experimental animal research. The enormous literature covering this field allows the intelligent reader to formulate a comprehensive concept regarding etiological factors and pathogenesis of atherosclerosis. Its impact on pre­ ventive and curative medicine was however limited in scope.