The Growth of Spartan Policy

دسته بندی: تاریخ
ویرایش:  
نویسندگان: Dickins G.  
سری:  
 
ناشر:  
سال نشر:  
تعداد صفحات: 43 
زبان: English 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 6 مگابایت 

قیمت کتاب (تومان) : 32,000

مجله مطالعات یونانی. – کمبریج، 1912. – ج.
32. - آر. 1-42. علیرغم اینکه این مقاله، به زبان ساده، جدید نیست، همچنان مهم است. او اولین کسی بود که بر اساس کاوش‌های معبد آرتمیس اورتیا نشان داد که اسپارت، به دور از آغاز دوره باستانی، به اردوگاه نظامی پیوسته تبدیل شد، همانطور که معمولاً نشان داده می‌شود. این نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل مواد باستان شناسی هنوز هم از یک سو مرتبط هستند، زیرا در هنگام تحلیل زمان گذار به "نظام لیکورگوس" تنها می توان به باستان شناسی استناد کرد، از سوی دیگر، زیرا در تاریخ نگاری، حداقل در روسی زبان، حتی امروز نیز از این داده ها دور است، همیشه در نظر گرفته نمی شود. در نتیجه دو فرضیه اشتباه به بازار سهام مورخ باستانی راه یافتند. اولین مورد این است که توسعه اسپارت در میان دولت های یونان کاملاً استثنایی و منحصر به فرد بود. دوم این که سیاست خارجی اسپارت کاملاً اپورتونیستی بود، یا تا آنجا که یک اصل راهنما قابل ردیابی است، عمدتاً تحت تأثیر مسئله داخلی هلوت ها بود.1
هدف این مقاله اثبات است. :
(I) که اسپارت تا سال 550 دچار تحولی سیاسی شد که تقریباً مشابه بقیه یونان بود.
(2) اینکه از سال 650 به بعد برای نزدیک به یک قرن و نیم، سیاست خارجی اسپارت عمدتاً تحت سلطه یک ملاحظات بود، و نه مسئله جمعیت، که اصلاً تا آغاز قرن پنجم مطرح نشد. و فقط در چهارمین اهمیت فوق العاده ای پیدا کرد، بلکه مسئله درگیری بین شاهان و افورها به شکل حاد برای بیش از پنجاه سال و در درجه ملایم تر تقریباً در کل تاریخ اسپارت ادامه داشت. من سعی خواهم کرد نشان دهم که نوسانات در سیاست اسپارت به دلیل هوسبازی های درگیری است که در روزگار کلئومنس و پاوسانیاس، مانند سلطنت بعدی آگیس سوم، شدید بود. و Cleomenes III.، اما نهفته و دود از پایان جنگ دوم مسیحیان به بعد.

The journal of Hellenic studies. – Cambridge, 1912. – v.
32. – р. 1-42. Несмотря на то, что это статья, мягко сказать, не новая, она продолжает оставаться важной. Она первая показала на основе раскопок храма Артемиды Орфии, что Спарта далеко не сначала Архаического периода стала тем сплошным венным лагерем, каким её обычно представляют. Эти выводы из анализа археологического материала до сих пор актуальны с одной стороны потому, что только на археологию и можно опираться, анализируя время перехода к «Ликурговой системе», с другой стороны потому, что в историографии, по крайней мере, русскоязычной, и сегодня далеко не всегда принимаются в расчёт эти данные. The relation of Sparta to the other Greek states in the early days of Greek history has been little examined and less understood. As a result two erroneous hypotheses have found their way into the stock-in-trade of the ancient historian. The first of these is that the development of Sparta was quite exceptional and unique among the Greek states; the second is that the foreign policy of Sparta was wholly opportunist, or, so far as a guiding principle can be traced, was mainly influenced by the domestic question of the helots.1
It is the object of this article to prove :
(I) That down to 550 Sparta underwent a political development closely analogous to that of the rest of Greece.
(2) That from 650 onwards for nearly a century and a half the foreign policy of Sparta was dominated primarily by one consideration, and that not the population question, which did not arise at all until the beginning of the fifth century and only became of supreme importance in the fourth, but rather the issue of a conflict between the kings and the ephors lasting in an acute form for over fifty years and in a milder degree for almost the whole of Spartan history. I shall attempt to shew that the vacillations in Spartan policy are due to the vagaries of the conflict, which was acute in the days of Cleomenes and Pausanias, as in the later reigns of Agis III. and Cleomenes III., but latent and smouldering from the end of the second Messenian War onwards.