The Group Effect: Social Cohesion and Health Outcomes

جامعه شناسان و مردم شناسان علاقه ای طولانی به مطالعه روش هایی داشته اند که در آن فرهنگ ها الگوهای مختلف سلامت، بیماری و مرگ و میر را شکل داده اند. دانشمندان علوم اجتماعی نرخ پایین بیماری های مزمن و ناتوانی را در جوامع غیر غربی ثبت کرده اند و پیشنهاد کرده اند که ثبات اجتماعی، همگنی فرهنگی و انسجام اجتماعی ممکن است در توضیح این نرخ های پایین نقش داشته باشد. از سوی دیگر، در مطالعات جوامع غربی، دانشمندان علوم اجتماعی دریافته اند که بیماری و مرگ و میر در میان گروه های مختلف قومی، فرهنگی و اجتماعی-اقتصادی الگوهای متفاوتی به خود می گیرد. نقش استرس، تغییرات اجتماعی و درجه پایین انسجام به همراه سایر عوامل به عنوان عوامل موثر در نرخ متغیر در بین گروه‌های مختلف اجتماعی مطرح شده است.

همبستگی اجتماعی در علت و بهبودی بیماری های جسمی و روانی نقش دارد. اگرچه کارهای زیادی انجام شده است که اثرات مفید انسجام بر سلامت و رفاه را ثابت کرده است، کار نسبتا کمی بر روی چگونگی افزایش انسجام اجتماعی باعث حفظ یا بهبود سلامت می شود. این کار بر این فرض استوار است که عوامل خطر از جمله انسجام اجتماعی وجود دارد که سلامت و بیماری را در گروه ها تنظیم می کند. یکی از چالش‌ها این است که چگونه می‌توان انسجام اجتماعی را اندازه‌گیری کرد - می‌توان آن را به آسانی مشاهده و تجربه کرد، اما تعیین کمیت آن دشوار است. درک بهتر نحوه عملکرد انسجام اجتماعی برای بهبود مداخلات در سطح گروه ارزشمند خواهد بود.

Sociologists and anthropologists have had a long interest in studying the ways in which cultures shaped different patterns of health, disease, and mortality. Social scientists have documented low rates of chronic disease and disability in non-Western societies and have suggested that social stability, cultural homogeneity and social cohesion may play a part in explaining these low rates. On the other hand, in studies of Western societies, social scientists have found that disease and mortality assume different patterns among various ethnic, cultural and social-economic groups. The role of stress, social change and a low degree of cohesion have been suggested, along with other factors as contributing to the variable rates among different social groups.

Social cohesion has been implicated in the cause and recovery from both physical and psychological illnesses. Although there has been a large amount of work established the beneficial effects of cohesion on health and well-being, relatively little work has focused on HOW increased social cohesion sustains or improves health. This work is based on the premise that there are risk factors, including social cohesion that regulate health and disease in groups. One of the challenges is how to measure social cohesion – it can be readily observed and experienced but difficult to quantify. A better understanding of how social cohesion works will be valuable to improving group-level interventions.