The Great Leap Backward: Forgetting and Representing the Mao Years

اکنون چهل سال از مرگ مائو تسه تونگ و پایان انقلاب فرهنگی و بیش از پنجاه سال از جهش بزرگ به جلو و قحطی بزرگ می گذرد. در طول این مدت، حافظه جمعی این رویدادها پاکسازی شده و به نسخه ای بسیار ضعیف از آنچه واقعاً رخ داده است، کاهش یافته است. رویکردهای تاریخی و جامعه‌شناختی نمی‌توانند به طور کامل به شکست اخلاقی‌ای که اجازه داد جنایات دوران مائو رخ دهد، بپردازند. رویکردهای انسان گرایانه، مانند نقد ادبی، نقشی اساسی در کشف و آشکار ساختن شهادت قربانیان و مجرمان در «خاطره نویسی» به منظور بازیابی حقیقت تاریخ چین دارند.

در این مطالعه بی‌سابقه جهش بزرگ به عقب، با الهام از مطالعات هولوکاست، آثار حافظه مانند داستان، خاطرات، زندگی‌نامه‌ها و فیلم‌های مستند از زمان مرگ مائو ظاهر شد تا جنبه های بسیاری از نیروهای زیربنای یادآوری و فراموشی آشکار شود. اینها مهم هستند زیرا آنها همچنین سیاست نوشتن و انتشار خاطرات تاریخی آسیب زا در چین معاصر و فراتر از آن را تجسم می بخشند. این مطالعه با کتاب کلاسیک ادبیات اسکار شروع می‌شود و با خاطرات محبوب انقلاب فرهنگی که در اوایل قرن بیست و یکم منتشر شد، پایان می‌یابد، این مطالعه راه مهم دیگری را در اختیار ما قرار می‌دهد که از طریق آن مطالعات حافظه می‌تواند به ما کمک کند تا با تاریخ‌های آسیب‌زا دست و پنجه نرم کنیم.

این کتاب سری جهانی سینوفون کامبریا است که توسط پروفسور ویکتور اچ مایر (دانشگاه پنسیلوانیا) رهبری می‌شود.

It is now forty years after Mao Zedong’s death and the end of the Cultural Revolution, and more than fifty years since the Great Leap Forward and the Great Famine. During this time, the collective memory of these events has been sanitized, reduced to a much-diluted version of what truly took place. Historical and sociological approaches cannot fully address the moral failure that allowed the atrocities of the Mao era to take place. Humanist approaches, such as literary criticism, have a central role to play in uncovering and making explicit the testimonies of both victims and perpetrators in “memory writing” in order to recover the truth of China’s history. 

In this unprecedented study The Great Leap Backward, inspired by Holocaust studies, memory work such as fiction, memoirs, autobiographies, and documentary films that have surfaced since Mao's death are examined to uncover the many aspects of the forces underlying remembering and forgetting. These are significant for they also embody the politics of writing and publishing traumatic historical memories in contemporary China and beyond. Beginning with a scar literature classic and ending with popular Cultural Revolution memoirs that appeared early in the twenty-first century, this study provides us with another important way through which memory studies can help us grapple with traumatic histories.

This book is the Cambria Sinophone World Series, headed by Professor Victor H. Mair (University of Pennsylvania).