The Governance of ROME

روم باستان در کنار کتاب مقدس، شکسپیر، انقلاب فرانسه و ناپلئون، یکی از شخم‌زده‌ترین زمینه‌های تجربه تاریخی است. یکی از دوره‌های واقعاً بزرگ تاریخ، روم، در طول قرن‌ها، به شایستگی توجه پرشور مورخان، زبان شناسان و اخیراً باستان شناسان را به خود جلب کرده است. از آنجایی که حقوق روم منبع حیات حقوقی بیشتر کشورهای اروپای غربی بود، حرفه وکالت دارای منافع مشروعی بود. کتابخانه های واقعی پیرامون تاریخ رم ساخته شده اند. در گذشته که بیشتر به دانشمندان ایتالیایی، آلمانی و فرانسوی اعتراف می شد، شیفتگی به چیزهای رومی در حال حاضر به سایر ملل متمدن از جمله آنگلوساکسون ها سرایت کرده است. در میان کسانی که در شناخت ما از روم باستان مشارکت داشته‌اند، برخی از ذهن‌های بزرگ تاریخ و حقوق هستند. کتابشناسی ما - انتخابی، همانطور که لزوماً باید باشد - کلیات برجسته و همچنین تعدادی از متخصصان متعددی را که برای کار ما مفید بودند ثبت می کند. پس چرا مطالعه دیگری در مورد تمدن سیاسی روم و مطالعه ای که حداقل با حجم و تلاش سنجیده شود، کاملاً بی اساس نباشد؟ و چرا باید اضافه کرد که نویسنده‌ای ارائه می‌کند که هر چه شهرتش در زمینه‌های دیگر باشد، ظاهراً از رشته کلاسیک بیگانه است؟ اینها سؤالات قانونی است که باید صادقانه به آنها پاسخ داد. با آموزش و فراگیری، نویسنده یک وکیل قانون اساسی یا، به عبارت بهتر، یک دانشمند علوم سیاسی است که در درجه اول به فعالیت نهادهای دولتی علاقه مند است.

Next to the Bible, Shakespeare, the French revolution and Napoleon, ancient Rome is one of the most plowed-through fields of historical experience. One of the truly great periods of history, Rome, over the centuries, deservedly has attracted the passionate attention of historians, philologists and, more recently, archeologists. Since Roman law constituted the source of the legal life of most of Western Europe, the legal profession had a legitimate interest. Veritable libraries have been built around the history of Rome. In the past confmed mostly to Italian, German, and French scholars the fascination with things Roman by now has spread to other civilized nations in­ cluding the Anglo-Saxon. Among the contributors to our knowledge of ancient Rome are some of the great minds in history and law. Our bibliography - selective, as neces­ sarily it has to be - records outstanding generalists as well as some of the numerous specialists that were helpful for our undertaking. Why, then, another study of the Roman political civilization and one that, at least measured by volume and effort, is not altogether insubstantial? And why, has to be added, one presented by an author who, whatever his reputation in other fields, ostensibly is an outsider of the classical discipline? These are legitimate questions that should be honestly answered. By training and avocation the author is a constitutional lawyer or, rather, a political scientist primarily interested in the operation of governmental institutions.