The Global Transformation of Time, 1870-1950

از آنجایی که شبکه‌های جدید راه‌آهن، کشتی‌های بخار و ارتباطات تلگراف، مکان‌های دوردست را به هم نزدیک می‌کردند، اختلافات جزئی قبلاً در زمان‌بندی محلی به یک مشکل جهانی تبدیل شد. شرح وقایع مبارزه ونسا اوگل برای استانداردسازی زمان‌ها و تقویم‌ها از 1870 تا 1950، موانع بسیاری را که طرفداران یکنواختی در ایجاد استانداردهای بین‌المللی با آن مواجه بودند، برجسته می‌کند.

زمان نقش اساسی در جهانی‌سازی قرن نوزدهم داشت. پیوستگی فزاینده معاصران را بر آن داشت تا در مورد نابودی فضا و فاصله فکر کنند و یک آگاهی جهانی را توسعه دهند. زمان - تاریخی، تکاملی، مذهبی، اجتماعی و حقوقی- مبنایی را برای مقایسه ملل و جوامع جهان فراهم کرد و سلسله مراتبی را ایجاد کرد که مردم "پیشرفته" را از "عقب مانده" در عصری که چنین تمایزاتی تضمین کننده امپریالیسم اروپایی بود، جدا می کرد. p>

بحث ها و اختلاف نظرها در مورد انواع زمان، طیف گسترده ای از ناظران را به خود جلب کرد: مقامات دولت آلمان، اصلاح طلبان اجتماعی بریتانیا، مدیران استعماری، ملی گرایان هندی، اصلاح طلبان عرب، دانشمندان مسلمان و بوروکرات های اتحادیه ملل. چنین مبادلاتی اغلب نابرابری های ملی و منطقه ای را تشدید می کرد. بنابراین استانداردسازی زمان‌های ساعت تا اواخر دهه 1940 ناقص باقی ماند و یکپارچه‌سازی تقویم‌ها هرگز محقق نشد. دگرگونی جهانی زمان نشان می‌دهد که چگونه جهانی‌سازی یک نیروی همگن‌کننده بی‌رحمانه نبود تا فرآیندی آهسته و ناهموار از پذیرش و انطباق که اغلب تفاوت‌های ملی را برجسته می‌کرد.

As new networks of railways, steamships, and telegraph communications brought distant places into unprecedented proximity, previously minor discrepancies in local time-telling became a global problem. Vanessa Ogle’s chronicle of the struggle to standardize clock times and calendars from 1870 to 1950 highlights the many hurdles that proponents of uniformity faced in establishing international standards.

Time played a foundational role in nineteenth-century globalization. Growing interconnectedness prompted contemporaries to reflect on the annihilation of space and distance and to develop a global consciousness. Time―historical, evolutionary, religious, social, and legal―provided a basis for comparing the world’s nations and societies, and it established hierarchies that separated “advanced” from “backward” peoples in an age when such distinctions underwrote European imperialism.

Debates and disagreements on the varieties of time drew in a wide array of observers: German government officials, British social reformers, colonial administrators, Indian nationalists, Arab reformers, Muslim scholars, and League of Nations bureaucrats. Such exchanges often heightened national and regional disparities. The standardization of clock times therefore remained incomplete as late as the 1940s, and the sought-after unification of calendars never came to pass. The Global Transformation of Time reveals how globalization was less a relentlessly homogenizing force than a slow and uneven process of adoption and adaptation that often accentuated national differences.