The Global Republic: America’s Inadvertent Rise to World Power

برای چندین دهه، ایالات متحده مسلط ترین بازیکن در صحنه جهان بوده است. اقتدار اقتصادی کشور، سیاست خارجی قدرتمند آن در سطح جهانی، و موقعیت پیشرو آن در نهادهای بین المللی به عنوان نتیجه یک حرکت عمدی و طولانی مدت برای تبدیل شدن به یک نیروی بزرگ جهانی تلقی می شود. علاوه بر این، به طور گسترده پذیرفته شده است که استثناگرایی آمریکایی - این باور که آمریکا کشوری است که در تاریخ مشابه هیچ کشور دیگری نیست - ریشه بسیاری از اقدامات سیاسی، نظامی و جهانی این کشور بوده است. فرانک نینکویچ مخالف است.

یکی از مورخان روشنفکر برجسته زمان ما، نینکویچ جاه طلبانه ترین و گسترده ترین کتاب خود را تا به امروز در اینجا ارائه می دهد. او استدلال می‌کند که از نظر تاریخی، ایالات متحده نه به دلیل اعتقاد به سرنوشت یا ویژگی خاص خود، بلکه به دلیل نیاز به زنده ماندن در برابر نیروهای جهانی‌شدن هدایت می‌شود. او این مورد قوی را مطرح می‌کند که سیاست خارجی آمریکا مدت‌هاست بر آن مبتنی بوده و درگیر مسائل تعامل جهانی بوده است، در حالی که همچنین نشان می‌دهد که خود جهانی‌سازی همیشه از آنچه ما جامعه بین‌المللی می‌نامیم متمایز بوده و گاهی در تضاد مستقیم با آن بوده است.

در نیمه دوم قرن بیستم، ایالات متحده به طور غیرمنتظره ای به نقش پلیس جهانی دست یافت و مجبور شد راه هایی برای حل و فصل مناقشات بین المللی بیابد که مستلزم جنگ هسته ای نبود. تصمیمات ایالات متحده کمتر مبتنی بر مفاهیم استثنایی و بیشتر مبتنی بر نیاز به حفظ و گسترش جامعه جهانی در حال شکوفایی بود که برای سبک زندگی آمریکایی ضروری شده بود.

مطمئناً بحث برانگیز است،  جمهوری جهانی به طور قانع کننده و تحریک آمیزی با برخی از عمیق ترین و رایج ترین تصورات غلط درباره تاریخ آمریکا و جایگاه آن در جهان مقابله می کند.

For decades the United States has been the most dominant player on the world’s stage. The country’s economic authority, its globally forceful foreign policy, and its leading position in international institutions tend to be seen as the result of a long-standing, deliberate drive to become a major global force. Furthermore, it has become widely accepted that American exceptionalism—the belief that America is a country like no other in history—has been at the root of many of the country’s political, military, and global moves. Frank Ninkovich disagrees.  

One of the preeminent intellectual historians of our time, Ninkovich delivers here his most ambitious and sweeping book to date. He argues that historically the United States has been driven not by a belief in its destiny or its special character but rather by a need to survive the forces of globalization. He builds the powerful case that American foreign policy has long been based on and entangled in questions of global engagement, while also showing that globalization itself has always been distinct from—and sometimes in direct conflict with—what we call international society. 

In the second half of the twentieth century, the United States unexpectedly stumbled into the role of global policeman and was forced to find ways to resolve international conflicts that did not entail nuclear warfare. The United States's decisions were based less in notions of exceptionalism and more in a need to preserve and expand a flourishing global society that had become essential to the American way of life.

Sure to be controversial, The Global Republic compellingly and provocatively counters some of the deepest and most common misconceptions about America’s history and its place in the world.