Some People

در ظاهر، پرانتز زدن هارولد نیکلسون و ولادیمیر ناباکوف غیرمنتظره به نظر می رسد، اما دومی ادای احترام قابل توجهی به برخی افراد کرد. هنگام صحبت با پسر هارولد نیکولسون، نایجل، او اعتراف کرد که در تمام زندگی خود با تأثیر برخی افراد مبارزه کرده است.' سبک آن کتاب مانند مواد مخدر است. '، او گفت. استیسی شیف، منتقد و زندگی‌نامه‌نویس، همچنین اعتراف کرده است که «برخی افراد بیش از آنچه من دوست دارم اعتراف کنم، تأثیر گذاشته‌اند. من هر روز هفته آن را دوباره می خوانم.'

از اولین انتشار آن در سال 1927، این نوع ستایش را به خود جلب کرده است. این یک کتاب غیرمعمول است که شامل نه فصل است که هر فصل نوعی طرح شخصیت است: خانم پلیمزول. J. D. Marstock; لامبرت اورمه; مارکی دو شومون; ژان دو هنو; تیتی پروفسور مالون؛ آرکتال; میریام کود. خود نویسنده، کمی غیرصادقانه می‌نویسد: «بسیاری از طرح‌های زیر کاملاً تخیلی هستند. چنین حقایقی که ممکن است در آنها وجود داشته باشد ...

On the face of it, bracketing Harold Nicolson and Vladimir Nabokov seems unexpected but the latter paid a remarkable tribute to Some People. When speaking to Harold Nicolson's son, Nigel, he confessed that all his life he had been fighting against the influence of Some People.' The style of that book is like a drug', he said. The critic and biographer, Stacy Schiff, has also admitted 'Some People has exerted more influence than I care to admit. I would reread it any day of the week.'

Ever since first publication in 1927 it has been attracting this sort of praise. It is an unusual book comprising nine chapters each one being a sort of character sketch: Miss Plimsoll; J. D. Marstock; Lambert Orme; The Marquis de Chaumont; Jeanne de Henaut; Titty; Professor Malone; Arketall; Miriam Codd. The author himself writes, a little disingenuously, 'Many of the following sketches are purely imaginary. Such truths as they may contain are...