The Geopolitics of Intervention: Asia and the Responsibility to Protect

این کتاب معضل و تنش‌های جهانی را در مورد مداخله یا عدم مداخله در درگیری‌های داخلی شدید بررسی می‌کند که اعتبار دکترین جدید مسئولیت حفاظت یا R2P را آزمایش می‌کند. این به ویژه ارتباط R2P را برای آسیا ارزیابی می کند، که در این کتاب به طور گسترده تعریف شده است که شامل غرب آسیا یا خاورمیانه و ظهور منطقه به عنوان شدیدترین تهدید برای نظم بین المللی در قالب قیام های عربی است. در حالی که آسیای شرقی و آسیای جنوبی سهم خود را در موقعیت‌هایی دارند که مداخلات موجه R2P را تضمین می‌کند، این درگیری‌ها در غرب آسیا است که به شدت قابلیت R2P را آزمایش کرده است. آیا این هنجار جدید به عنوان ابزاری برای حقوق بین الملل و دیپلماسی موثر بوده است؟ آیا چشم‌اندازی برای تغییر یا تغییر موقعیت R2P وجود دارد که توسط برخی محققان و دولت‌ها حمایت می‌شود تا این مفهوم برای جامعه جهانی از جمله آسیای جنوب شرقی قابل قبول‌تر شود؟ آیا دکترین وستفالیایی حاکمیت دولت و عدم مداخله در نتیجه ظهور R2P زائد شده است؟ آیا دکترین جدیدی از "Eastphalia" یا "عدم مداخله با ویژگی های شرق آسیا" به رهبری چین و همچنین کشورهای همفکر آسیایی و سایر کشورها به جای آن ظهور خواهد کرد؟

This book reviews the global dilemma and tensions over whether to intervene or not to intervene in severe civil conflicts which test the validity of the new doctrine of Responsibility to Protect or R2P. It particularly assesses R2P’s relevance for Asia, which is defined broadly in this book to include West Asia or the Middle East and the region’s emergence as the most severe threat to international order in the form of the Arab Uprisings. While East Asia and South Asia have their share of situations that warrant R2P-justified interventions, it is the conflicts in West Asia that have severely tested the viability of R2P. Has this new norm been effective as a tool for international law and diplomacy? Are there prospects for a tweaking or repositioning of R2P as advocated by some scholars and governments to make the concept more acceptable to the global community, including Southeast Asia? Has the Westphalian doctrine of state sovereignty and non-intervention become superfluous as a result of the rise of R2P? Will a new doctrine of “Eastphalia” or “non-intervention with East Asian characteristics” emerge in its place, led by China as well as like-minded Asian and other states?