The gardens of Emily Dickinson

در این اولین مطالعه اساسی در مورد ارادت امیلی دیکنسون به گل و باغبانی، جودیت فار به دنبال پیوستن به شاعر و باغبان در یک شخصیت خلاق است. او نور جدیدی بر خلق و خوی دیکینسون، حساسیت زیبایی‌شناختی او، و بینش او از رابطه بین هنر و طبیعت می‌افکند و نشان می‌دهد که درک صمیمی باغبان موفق از باغبانی به انتخاب شاعر از استعاره‌ها برای هر تجربه کمک کرده است: عشق و نفرت، شرارت و فضیلت. ، مرگ و جاودانگی.

فار نشان می‌دهد که باغبانی شغل دیگر دیکنسون بود که عمومی‌تر از ساختن شعر بود، اما مشابه و نزدیک به آن بود. بیش از یک سوم از اشعار دیکینسون و تقریباً نیمی از نامه‌های او با شور و شوق به گل‌های وحشی مورد علاقه‌اش، به شکوفه‌های سنتی مانند گل مروارید یا ژانتین، و گاردنیا و یاس‌های عجیب و غریب هنرستان او اشاره دارد. فرهنگ لغت‌های گل قرن نوزدهم که او می‌شناخت، به هر گل معانی خاصی اختصاص داده شد. بنابراین، ارتباط دیکینسون از گل های مختلف با دوستان، خانواده و عاشقان، مانند ترانه ها و سناریوهای ارائه شده در اشعار او، مشارکت او را در فرهنگ ادبی و نقاشی روزگارش تثبیت می کند. فصلی به نام «باغبانی با امیلی دیکنسون» نوشته لوئیز کارتر، به نامه‌های خانوادگی و خاطرات اشاره می‌کند تا انواع گل‌های موجود در باغ‌های سرپوشیده و بیرونی شاعر را حدس بزند. کارتر روش‌های باغبانی دیکنسون را فرضیه می‌کند و توضیح می‌دهد که چگونه می‌توان امروز گل‌های او را پرورش داد.

باغ های امیلی دیکینسون که به زیبایی تصویر شده و با صدایی زیبا نوشته شده است، باعث لذت و بینش مخاطبان گسترده ای از محققان، تحسین کنندگان شعر دیکنسون خواهد شد. و دوستداران باغ در همه جا.

In this first substantial study of Emily Dickinson's devotion to flowers and gardening, Judith Farr seeks to join both poet and gardener in one creative personality. She casts new light on Dickinson's temperament, her aesthetic sensibility, and her vision of the relationship between art and nature, revealing that the successful gardener's intimate understanding of horticulture helped shape the poet's choice of metaphors for every experience: love and hate, wickedness and virtue, death and immortality.

Gardening, Farr demonstrates, was Dickinson's other vocation, more public than the making of poems but analogous and closely related to it. Over a third of Dickinson's poems and nearly half of her letters allude with passionate intensity to her favorite wildflowers, to traditional blooms like the daisy or gentian, and to the exotic gardenias and jasmines of her conservatory. Each flower was assigned specific connotations by the nineteenth century floral dictionaries she knew; thus, Dickinson's association of various flowers with friends, family, and lovers, like the tropes and scenarios presented in her poems, establishes her participation in the literary and painterly culture of her day. A chapter, "Gardening with Emily Dickinson" by Louise Carter, cites family letters and memoirs to conjecture the kinds of flowers contained in the poet's indoor and outdoor gardens. Carter hypothesizes Dickinson's methods of gardening, explaining how one might grow her flowers today.

Beautifully illustrated and written with verve, The Gardens of Emily Dickinson will provide pleasure and insight to a wide audience of scholars, admirers of Dickinson's poetry, and garden lovers everywhere.