دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
دانلود کتاب The Fundamental Index: A Better Way to Invest
دانلود کتاب شاخص بنیادی: راهی بهتر برای سرمایه گذاری
مشخصات کتاب
The Fundamental Index: A Better Way to Invest
ویرایش: نویسندگان: Robert D. Arnott, Jason C. Hsu, John M. West, Harry M. Markowitz سری: ISBN (شابک) : 047027784X, 9780470294130 ناشر: Wiley سال نشر: 2008 تعداد صفحات: 337 زبان: English فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 2 Mb
قیمت کتاب (تومان) : 34,000
در صورت تبدیل فایل کتاب The Fundamental Index: A Better Way to Invest به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب شاخص بنیادی: راهی بهتر برای سرمایه گذاری نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
توضیحاتی در مورد کتاب شاخص بنیادی: راهی بهتر برای سرمایه گذاری
کتاب ها همچنان در حال چرخش هستند. مرور می کنم با توجه به اینکه من یک متخصص عمومی هستم، شاید این کار برای من خوب باشد. با این حال، قبل از شروع عصر، چون مطالب را نسبتاً خوب می‌دانم، کتاب را مرور کردم و بخش‌هایی را که فکر می‌کردم مهم‌ترین بودند را خواندم. جنگ مذهبی بر سر نمایه سازی سرمایه‌گذاران منفعل معمولاً وقتی صحبت از درست یا غلط بودن آنها می‌شود، سرمایه‌گذارانی پرشور هستند. برای شاخص های دارای ارزش بازار یا وزن شناور: * بازار کارآمد است! * هزینه ها را پایین نگه دارید! * موقعیت های صندوق را معامله نکنید! * دارندگان سرمایه می خرند و نگه می دارند! * بهره وری مالیاتی! * وزن با کلاه بازار یا شناور! برای نمایه سازهای بنیادی: * بازار ناکارآمد است (به روش های خاص قابل بازی). * هزینه ها را نسبتاً پایین نگه دارید. * موقعیت صندوق های داخلی را با تغییر ارزش گذاری ها تنظیم کنید! * دارندگان سرمایه می خرند و نگه می دارند! * بهره وری مالیاتی نسبی! * وزن با ارزش اساسی! برخی از بحث ها در مجلاتی مانند مجله تحلیلگران مالی داغ شده اند. دو طرف به مواضع خود باور دارند. برای اهداف این بررسی، گروه اول را نمایه سازهای کلاسیک و گروه دوم را نمایه سازهای بنیادی می نامم. گروه اول سؤال زیر را می پرسند: \"چگونه می توانم متوسط بازدهی یک کلاس از دارایی های قابل خرید عمومی را بدست بیاورم؟\" پاسخ آسان است. همان کسری از سهام هر یک از اعضای کلاس دارایی ها را بخرید. بخش دقیق این پاسخ این است که همه می توانند آن را انجام دهند. کل سهام را می توان به این شکل در اختیار داشت. جدای از خرید و جایگزینی برای شرکت های خریداری شده، گردش مالی وجود ندارد. خالص پول نقد جدید موقعیت های موجود را تکرار می کند. نمایه ساز بنیادی سؤال دیگری می پرسد، یعنی: "چه متغیرهای حسابداری (یا سایر) رایج، نسبتاً استاندارد در بین شرکت ها، شاخص های ارزش احتمالی آتی شرکت هستند؟ بیایید پورتفولیویی را تنظیم کنیم که موقعیت ها را بر اساس آینده تخمینی وزن کند. مقادیر.\" برآوردهای ارزش آتی به صورت دوره ای به روز می شوند و وزن ها نیز تغییر می کنند، بنابراین معاملات بیشتری وجود دارد. اکنون، همه شاخص‌های بنیادی یکسان نیستند. آنها دارای پروکسی های مختلفی برای ارزش هستند -- بازده سود سهام، بازده سود، فروش، ارزش دفتری، جریان نقدی، جریان نقدی آزاد، و غیره. آنها به پاسخ های متفاوتی خواهند رسید. حتی با پاسخ‌های مختلف، همه نمی‌توانند اساساً شاخص‌سازی کنند، زیرا در برخی مواقع عضوی از طبقه دارایی با بالاترین نسبت وزن اساسی به عنوان نسبت وزن شناور به طور کامل خریداری می‌شود. هیچ کس دیگری نمی تواند وزنه های اساسی را تکرار کند. پس چرا این همه هیاهو؟ خوب، در آزمایش‌هایی که به سال 1962 برمی‌گردد، روش خاص نمایه‌سازی بنیادی که نویسندگان استفاده می‌کنند، S را شکست می‌دهد.
توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی
The books keep rolling in; I keep reviewing. Given that I am a generalist, perhaps this is a good task for me. Before I start for the evening, though, because I know the material relatively well, I skimmed the book, and read the parts that I thought were the most critical. The Religious War Over Indexing Passive investors are often passionate investors when it comes to what they think is right and wrong. For market cap or float-weighted indexers: * The market is efficient! * Keep expenses low! * Don't trade fund positions! * Fundholders buy and hold! * Tax efficiency! * Weight by market cap or float! For fundamental indexers: * The market is inefficient (in specific gameable ways). * Keep expenses relatively low. * Adjust internal fund positions as valuations change! * Fundholders buy and hold! * Relative tax efficiency! * Weight by fundamental value! Some of the arguments in Journals like the Financial Analysts Jounrnal have been heated. The two sides believe in their positions passionately. For purposes of this review, I'm going to call the first group classical indexers, and the second group fundamental indexers. The first group asks the following question: "How can I get the average return out of a class of publicly buyable assets?" The answer is easy. Buy the same fraction of shares of every member of the class of assets. The neat part about this answer, is everyone can do it. The entirety of shares could be owned in such a manner. Aside from buyouts and replacements for companies bought out, the turnover is non-existent. Net new cash replicates existing positions. The fundamental indexer asks a different question, namely: "What common accounting (or other) variables, relatively standard across companies, are indicators of the likely future value of the firm? Let's set up a portfolio that weights the positions by the estimated future values." Estimates of future value get updated periodically and the weights change as well, so there is more trading. Now, not all fundamental indexers are the same. They have different proxies for value -- dividend yield, earnings yield, sales, book value, cash flow, free cash flow, etc. They will come to different answers. Even with the different answers, not everyone could fundamentally index, because at some point the member of the asset class with the highest ratio of fundamental weight as a ratio of float weight will be bought up in entire. No one else would be able to replicate the fundamental weightings. So, why all of the fuss? Well, in tests going back to 1962, the particular method of fundamental indexing that the authors use would beat the S&P 500 by 2%/year. That's worth the fuss. Now, I have kind of a middle position on this. I think that fundamental indexing is superior to classic indexing, so long as it is not overdone as a strategy. Fundamental indexing is just another form of enhanced indexing, tilting the portfolio to value, and smaller cap, both of which tend to lead to outperformance. It also allows for sector and company-level rebalancing changes from valuation changes, which also aids outperformance. In one sense fundamental weighting reminds me of Tobin's Q -- it is an attempt to back into replacement cost. Buy more of the assets with low market to replacement cost ratios. But to me, it is a form of enhanced indexing rather than indexing, because everyone can't do it. Fundamental Indexing will change valuations in the marketplace as it becomes a bigger strategy, wiping out some of its advantages. The same is not true of classic indexing, which just buys a fixed fraction of a total asset class. Though the book is about fundamental indexing, and the intellectual and market battle versus classic indexing, there are many other topics touched on in the book, including: * Asset Allocation -- best done with forward looking estimates of earnings yields (another case of if everyone did this, it wouldn't work.. but everyone doesn't do it. Ask Jeremy Grantham...) * The difference to investors between dollar vs time weighted returns by equity style and sector. (Value and Large lose less to bad trading on the part of fund investors... in general, the more volatile, the more fund investors lose from bad market timing.) * A small section on assumptions behind the Capital Asset Pricing Model, and how none of them are true. (Trying to show that a cap-weighted portfolio would not be optimal...) * And a section on how future returns from stocks are likely to be lower than what we have experienced over the last half century. One more note: I finally got how fundamental weighting might work with bonds, though it is not explained well in the book. Weight the bond holdings toward what your own models think they should be worth one year from now. That's not the way the book explains it, but it is how I think it could be reasonably implemented. The Verdict I recommend the book. The authors are Bob Arnott, Jason Hsu, and John West. At 260 pages of main text, and a lot of graphs, it is a reasonable read. The tone is occasionally strident toward classic indexing, which to me is still a good strategy, just not as good as fundamental indexing. (It sounds like Bob wrote most of the book from a tone standpoint... but I could be wrong.) Who should buy this book? Academics interested in the debate, and buyers of indexed equity products should buy the book. It is well-written, and ably sets forth the case for fundamental indexing.
