The Frontman - Bono (In the Name of Power)

بشردوستانه افراد مشهور به شکل‌های مختلفی می‌آیند، اما هیچ چهره‌ای بهتر از خواننده نمادین U2، بونو، توهمات، ادعاها و اشتباهات خود را در بر نمی‌گیرد - واقعیتی که نه عینک آفتابی و نه شلوار چرمی نمی‌توانند آن را پنهان کنند. بیشتر از اینکه یک بشردوست صرف باشد - در واقع، او در هنگام جدایی از پول خود از بسیاری از همتایان خود عقب است - بونو بهتر است به عنوان یک مدافع توصیف شود، کسی که به نماد ناخواسته یک نخبگان ثروتمند غربی از خود راضی تبدیل شده است. br>
The Frontman نشان می دهد که چگونه بونو سرمایه گذاری های خود را به آمستردام منتقل کرد تا از مالیات ایرلندی فرار کند. حمایت پدرانه و اغلب قلدرانه او از راه حل های نئولیبرالی در آفریقا. منافع تجاری چند ملیتی او؛ و علاقه او به پل ولفوویتز و اقتصاددان دکترین شوک جفری ساکس. با تشریح دقیق لفاظی ها و اقدامات بونو اپراتور سیاسی، The Frontman او را به عنوان سفیری برای استثمار امپریالیستی نشان می دهد، مردی که توجه خود را به دنیای بی عدالتی وحشیانه معطوف کرده است،...

Celebrity philanthropy comes in many guises, but no single figure better encapsulates its delusions, pretensions and wrongheadedness than U2's iconic frontman, Bono--a fact neither sunglasses nor leather pants can hide. More than a mere philanthropist--indeed, he lags behind many of his peers when it comes to parting with his own money--Bono is better described as an advocate, one who has become an unwitting symbol of a complacent wealthy Western elite.

The Frontman reveals how Bono moved his investments to Amsterdam to evade Irish taxes; his paternalistic and often bullying advocacy of neoliberal solutions in Africa; his multinational business interests; and his hobnobbing with Paul Wolfowitz and shock-doctrine economist Jeffrey Sachs. Carefully dissecting the rhetoric and actions of Bono the political operator, The Frontman shows him to be an ambassador for imperial exploitation, a man who has turned his attention to a world of savage injustice,...