The Fracturing of the American Corporate Elite

در عواقب یک بحران مالی که با کمک‌های مالی برای بانک‌ها و کاهش محدودیت‌های مالی کمپین مشخص شد، گروهی از منتقدان هشدار می‌دهند که رهبران تجاری نفوذ زیادی بر سیاست آمریکا دارند. مارک میزروچی نگران روش هایی است که آنها خیلی کم تلاش می کنند. شکستن نخبگان شرکت‌های آمریکایی این استدلال شگفت‌انگیز را مطرح می‌کند که مدیران عامل آمریکایی، که امروزه به ظاهر قدرتمندتر از همیشه هستند، نقش رهبری کلیدی را که زمانی در رسیدگی به چالش‌های ملی ایفا می‌کردند، لغو کرده‌اند و پیامدهای سنگینی برای جامعه آمریکا به همراه داشت.

پس از جنگ جهانی دوم، رهبران تجاری آمریکایی اخلاق مسئولیت مدنی و منفعت شخصی روشنگرانه را رعایت کردند. آنها با هدایت یک مسیر اعتدال گرایی و عمل گرایی، مشروعیت کار سازمان یافته و مقررات فدرال اقتصاد را پذیرفتند و با تصویب کنگره قوانینی برای ایجاد سیستم بزرگراهی بین ایالتی، کاهش تبعیض در استخدام و ایجاد شبکه ایمن برای آنها، گاهی اوقات فعالانه حمایت کردند. سالمندان و نیازمندان با این حال، در دهه 1970، در مواجهه با تورم، رقابت خارجی و انتقادات فزاینده عمومی، رهبران شرکت ها به طور فزاینده ای با کارگران و دولت مواجه شدند. از آنجایی که رهبران کسب و کار در رام کردن مخالفان خود موفق شدند، به طور متناقضی توانایی آنها برای اقدام جمعی را تضعیف کردند. موج خرید در دهه 1980 فشارهای بیشتری را برای تمرکز بر ارزش سهامداران و سود کوتاه مدت به جای مشکلات بلندمدت پیش روی کشورشان ایجاد کرد. گروهی ناکارآمد که با وجود ثروت بی سابقه و نفوذ سیاسی، حاضر به مقابله با مسائل بزرگ نیست. ارزیابی هوشیارانه میزروچی از انحلال طبقه تجاری آمریکا به توضیح قطبی شدن و انسدادی که سیاست ایالات متحده را خفه می کند کمک می کند.

In the aftermath of a financial crisis marked by bank-friendly bailouts and loosening campaign finance restrictions, a chorus of critics warns that business leaders have too much influence over American politics. Mark Mizruchi worries about the ways they exert too little. The Fracturing of the American Corporate Elite advances the surprising argument that American CEOs, seemingly more powerful today than ever, have abrogated the key leadership role they once played in addressing national challenges, with grave consequences for American society.

Following World War II, American business leaders observed an ethic of civic responsibility and enlightened self-interest. Steering a course of moderation and pragmatism, they accepted the legitimacy of organized labor and federal regulation of the economy and offered support, sometimes actively, as Congress passed legislation to build the interstate highway system, reduce discrimination in hiring, and provide a safety net for the elderly and needy. In the 1970s, however, faced with inflation, foreign competition, and growing public criticism, corporate leaders became increasingly confrontational with labor and government. As they succeeded in taming their opponents, business leaders paradoxically undermined their ability to act collectively. The acquisition wave of the 1980s created further pressures to focus on shareholder value and short-term gain rather than long-term problems facing their country.

Today’s corporate elite is a fragmented, ineffectual group that is unwilling to tackle the big issues, despite unprecedented wealth and political clout. Mizruchi’s sobering assessment of the dissolution of America’s business class helps explain the polarization and gridlock that stifle U.S. politics.