The Foundations of Glen Canyon Dam: Infrastructures of Dispossession on the Colorado Plateau

دومین سد بلند بتنی قوسی در ایالات متحده، سد گلن کانیون برای کنترل جریان رودخانه کلرادو در سراسر غرب ایالات متحده ساخته شد. این سد که در سال 1966 تکمیل شد، همچنان به عنوان یک مرکز ذخیره آب برای ساکنان، صنایع و مصارف کشاورزی در سراسر غرب آمریکا خدمت می کند. این سد همچنین برای ساکنان کلرادو، وایومینگ، نیومکزیکو، یوتا، نوادا، آریزونا و نبراسکا برق آبی تولید می کند. این سد بیش از یک قطعه عظیم زیرساخت فیزیکی و یک شاهکار مهندسی، ساختارهای فرهنگی و روابط پیچیده قدرت منطقه‌ای را که بر دانش و نیروی کار بومی متکی است و به طور همزمان جوامع بومی زمین و منابع خود را در سراسر فلات کلرادو سلب مالکیت می‌کند، آشکار می‌کند.

اریکا ماری بسومک داستان سد را تغییر جهت می دهد تا با در هم تنیدن داستان های مهاجران مذهبی و مردمان بومی، مهندسان و زیست شناسان، و سیاستمداران و روحانیان، الگویی از پاک شدن بومیان را آشکار کند. رهبران زیرساخت‌های سلب مالکیت به ما می‌آموزد که نمی‌توانیم داستان‌های استعمار مذهبی، اکتشافات علمی، مهندسی منطقه‌ای، دگرگونی محیط‌زیست یا معامله‌های سیاسی را به‌عنوان جدا از تاریخ بومی بیان کنیم. این کتاب یک قطعه تحریک آمیز و ضروری از تاریخ مدرن است، به خصوص که آب در غرب به طور فزاینده ای کمیاب می شود و دعواها بر سر دسترسی به آن همچنان در حال گسترش است.

The second highest concrete-arch dam in the United States, Glen Canyon Dam was built to control the flow of the Colorado River throughout the Western United States. Completed in 1966, the dam continues to serve as a water storage facility for residents, industries, and agricultural use across the American West. The dam also generates hydroelectric power for residents in Colorado, Wyoming, New Mexico, Utah, Nevada, Arizona, and Nebraska. More than a massive piece of physical infrastructure and an engineering feat, the dam exposes the cultural structures and complex regional power relations that relied on Indigenous knowledge and labor while simultaneously dispossessing the Indigenous communities of their land and resources across the Colorado Plateau.

Erika Marie Bsumek reorients the story of the dam to reveal a pattern of Indigenous erasure by weaving together the stories of religious settlers and Indigenous peoples, engineers and biologists, and politicians and spiritual leaders. Infrastructures of dispossession teach us that we cannot tell the stories of religious colonization, scientific exploration, regional engineering, environmental transformation, or political deal-making as disconnected from Indigenous history. This book is a provocative and essential piece of modern history, particularly as water in the West becomes increasingly scarce and fights over access to it continue to unfold.