The Formation of the Modern Self: Reason, Happiness and the Passions from Montaigne to Kant

فلیکس او مورچادا با ترسیم شجره نامه ای از ایده مدرن خود، گزارش های هویت خود را که توسط فیلسوفان کلیدی دوره مدرن اولیه، مونتن، دکارت، پاسکال، اسپینوزا، هیوم و کانت بیان شده است، بررسی می کند. مسئله‌ی خود همان‌طور که امروز درباره‌اش بحث می‌کنیم، تنها در خط مقدم توجه فلسفی با مدرنیته قرار گرفت و با توسل به مدل‌های موروثی از خود که در رواقی‌گرایی، شک گرایی، آگوستینیسم و ​​پلاژیانیسم یافت می‌شود، شروع شد، و سپس به عنوان یک موضوع به توسعه ادامه داد. از بحث های فلسفی.

با بررسی این مسیر، شکل گیری خود مدرنتعدادی از موضوعات محوری در رشد مدرن اولیه خود را دنبال می کند، از جمله، از جمله، لطف و اشتیاق. از یک سو وابستگی عمیق به امر الهی و اشتیاق به سعادت و رستگاری و از سوی دیگر فاصله گرفتن از آرمان رواقی بی تفاوتی را بررسی می کند، زیرا فیلسوفان از دکارت تا اسپینوزا هوس ها را برای انسان ضروری می دانستند. عاملیت.

اساس مسئله جدید خود، رابطه ایمان و عقل بود. او مورچادا با کشف اشتراکات و تفاوت‌های میان فیلسوفان مدرن اولیه، چگونگی اراده‌گرایی مدرنیته را به رویکرد شکاکانه نسبت به خود در مونتن و هیوم نشان می‌دهد و چگونه این رشته شکاک به نوبه خود در ایمان عقلانی کانت به اوج خود می‌رسد.

بیش از یک تاریخچه از خود در فلسفه، شکل گیری خود مدرن الهام بخش نگاهی تازه به هویت خود است، و نه تنها چگونگی توسعه ایده مدرن ما از خود بودن را آشکار می کند، بلکه نشان می دهد که چگونه مفهوم خود را در خود جای داده است. در ملاحظات بیرونی است: از اخلاق، تا عقل، تا دین.

Charting a genealogy of the modern idea of the self, Felix Ó Murchadha explores the accounts of self-identity expounded by key Early Modern philosophers, Montaigne, Descartes, Pascal, Spinoza, Hume and Kant. The question of the self as we would discuss it today only came to the forefront of philosophical concern with Modernity, beginning with an appeal to the inherited models of the self found in Stoicism, Scepticism, Augustinianism and Pelagianism, before continuing to develop as a subject of philosophical debate.

Exploring this trajectory, The Formation of the Modern Self pursues a number of themes central to the Early Modern development of selfhood, including, amongst others, grace and passion. It examines on the one hand the deep-rooted dependence on the divine and the longing for happiness and salvation and, on the other hand, the distancing from the Stoic ideal of apatheia, as philosophers from Descartes to Spinoza recognised the passions as essential to human agency.

Fundamental to the new question of the self was the relation of faith and reason. Uncovering commonalities and differences amongst Early Modern philosophers, Ó Murchadha traces how the voluntarism of Modernity led to the sceptical approach to the self in Montaigne and Hume and how this sceptical strand, in turn, culminated in Kant's rational faith.

More than a history of the self in philosophy, The Formation of the Modern Self inspires a fresh look at self-identity, uncovering not only how our modern idea of selfhood developed but just how embedded the concept of self is in external considerations: from ethics, to reason, to religion.