The Fluid Pantheon: Gods of Medieval Japan, Volume 1

نوشته شده توسط یکی از دانشمندان برجسته دین ژاپن، پانتئون سیال اولین قسمت از یک پروژه چند جلدی است که قول می دهد نقطه عطفی در درک ما از نظام اسطوره ای-آئینی بودیسم باطنی باشد. - به ویژه ماهیت و نقش خدایان در جهان مذهبی ژاپن قرون وسطی و فراتر از آن. برنارد فور خوانندگان را با دینداری ژاپنی قرون وسطی آشنا می کند و محوریت خدایان را در گفتمان و آیین مذهبی نشان می دهد. او با این کار از رویکردهای معمول متنی، تاریخی و جامعه‌شناختی که «روش» مطالعات دینی جاری را تشکیل می‌دهند، فاصله می‌گیرد. این رویکرد، خدایان (از جمله بوداها و شیاطین) را به عنوان گفت‌وگوهای معنادار و قدرتمند می‌داند و نه صرفاً رمزهایی برای گروه‌های اجتماعی یا فرافکنی‌های ذهن انسان. او در سرتاسر بینش‌های برگرفته از ساختارگرایی، پساساختارگرایی، و نظریه شبکه کنشگر را برای بازیابی «پانتئون ضمنی» (در مقابل «پانتئون صریح ارتدوکس») بودیسم باطنی ژاپنی (Mikkyō) درگیر می‌کند.

فور از طریق تعدادی از مطالعات موردی، شکوفایی تأثیرگذار اسطوره‌ای و آیینی را که دوره قرون وسطی را مشخص کرده است، نه تنها در حوزه مذهبی، بلکه در حوزه‌های سیاسی، هنری و ادبی توصیف و تحلیل می‌کند. او دانش گسترده ای از موضوع خود را نشان می دهد و تحقیقات خود را - بیشتر آن در مطالب عمدتا مطالعه نشده - با پیچیدگی نظری ارائه می دهد. استدلال‌ها و تحلیل‌های او محوریت رکورد شمایل‌نگاری را فرض می‌کند و بنابراین او در این جلد مجموعه‌ای غنی و کمیاب از بیش از 180 تصویر رنگی و سیاه و سفید را گرد هم آورده است. این تأکید بر شمایل‌نگاری و روش‌های تکمیل، تکمیل، یا ساختارشکنی ارتدوکس متنی برای درک کامل‌تر مجموعه‌ای از باورها و اعمال ژاپنی قرون وسطایی حیاتی است. همچنین اصلاحی برای تقسیم سنتی این رشته به مطالعات دینی، که معمولاً تصاویر و تاریخ هنر را نادیده می گیرد، که اغلب معنای آیینی و مذهبی آنها را نادیده می گیرد، ارائه می دهد.

The Fluid Pantheon

The Fluid Pantheon</ i> و مجلدهای همراه آن باید خوانندگان را متقاعد کنند که خدایان بخش مرکزی دین ژاپنی قرون وسطی را تشکیل می‌دادند و این دومی را نمی‌توان به تقابل ساده، موازی‌سازی، یا مکمل برخی از آموزه‌های یکپارچه معروف به «بودیسم» و «شینتو» تقلیل داد. هنگامی که این برچسب ها و دسته بندی های تقلیل گرایانه کنار گذاشته می شوند، یک چشم انداز مذهبی جدید و جذاب شروع به آشکار شدن می کند.

Written by one of the leading scholars of Japanese religion, The Fluid Pantheon is the first installment of a multivolume project that promises to be a milestone in our understanding of the mythico-ritual system of esoteric Buddhism―specifically the nature and roles of deities in the religious world of medieval Japan and beyond. Bernard Faure introduces readers to medieval Japanese religiosity and shows the centrality of the gods in religious discourse and ritual; in doing so he moves away from the usual textual, historical, and sociological approaches that constitute the “method” of current religious studies. The approach considers the gods (including buddhas and demons) as meaningful and powerful interlocutors and not merely as cyphers for social groups or projections of the human mind. Throughout he engages insights drawn from structuralism, post-structuralism, and Actor-network theory to retrieve the “implicit pantheon” (as opposed to the “explicit orthodox pantheon”) of esoteric Japanese Buddhism (Mikkyō).

Through a number of case studies, Faure describes and analyzes the impressive mythological and ritual efflorescence that marked the medieval period, not only in the religious domain, but also in the political, artistic, and literary spheres. He displays vast knowledge of his subject and presents his research―much of it in largely unstudied material―with theoretical sophistication. His arguments and analyses assume the centrality of the iconographic record, and so he has brought together in this volume a rich and rare collection of more than 180 color and black-and-white images. This emphasis on iconography and the ways in which it complements, supplements, or deconstructs textual orthodoxy is critical to a fuller comprehension of a set of medieval Japanese beliefs and practices. It also offers a corrective to the traditional division of the field into religious studies, which typically ignores the images, and art history, which oftentimes overlooks their ritual and religious meaning.

The Fluid Pantheon and its companion volumes should persuade readers that the gods constituted a central part of medieval Japanese religion and that the latter cannot be reduced to a simplistic confrontation, parallelism, or complementarity between some monolithic teachings known as “Buddhism” and “Shinto.” Once these reductionist labels and categories are discarded, a new and fascinating religious landscape begins to unfold.