The Fate of Knowledge

هلن لونگینو به دنبال شکستن بن بست فعلی در جنگ های جاری بین فیلسوفان علم و جامعه شناسان علم است - نبردهای آکادمیک که بر اساس اختلاف نظر در مورد نقش نیروهای اجتماعی در ساختن دانش علمی است. در حالی که بسیاری از فیلسوفان علم نیروهای اجتماعی را کم اهمیت جلوه می دهند و ادعا می کنند که دانش علمی به بهترین وجه محصول فرآیندهای شناختی در نظر گرفته می شود، جامعه شناسان تمایل دارند استدلال کنند که عوامل غیرشناختی متعددی بر آنچه دانشمندان می آموزند، نحوه بسته بندی آن و میزان پذیرش آسان آن تأثیر می گذارد. با این حال، زیربنای این اختلاف نظر یک فرض رایج است که نیروهای اجتماعی منبعی از تعصب و غیرعقلانی هستند. لونگینو این فرض را به چالش می کشد و استدلال می کند که تعامل اجتماعی در واقع به ما در تأمین دانش استوار و مبتنی بر عقلانیت کمک می کند. این بینش مهم به او این امکان را می‌دهد تا گزارشی بادوام و بدیع از دانش علمی ایجاد کند که جنبه‌های اجتماعی و شناختی را یکپارچه می‌کند.


لونگینو با بحث مفصلی درباره طیف وسیعی از متفکران معاصر که در مورد دانش علمی می‌نویسند، آغاز می‌کند. تبیین نکات فلسفی مورد بحث او سپس درک دوگانگی امر عقلانی و اجتماعی را که هر دو طرف بن بست مطالعات علمی را مشخص می کند و حساب اجتماعی را که برای معرفت شناسی علم که طیف کاملی از فرآیندهای شناختی را در بر می گیرد ضروری می بیند، تحلیل انتقادی می کند. در سرتاسر، حساب او هم به کاربردهای هنجاری واژه دانش و هم به شرایط اجتماعی که دانش علمی در آن تولید می‌شود پاسخگو است. دانش اجتماعی، لونگینو حساب خود را با کارهای جاری در معرفت شناسی اجتماعی و مطالعات علمی در گفتگو می آورد و نشان می دهد که چگونه رویکرد اجتماعی انتقادی او می تواند به حل انواع مشکلات سرسخت کمک کند. در حالی که کتاب بر دغدغه‌های معرفت‌شناختی مرتبط با اجتماعی بودن تحقیق تمرکز دارد، لونگینو مفاهیم آن را برای کثرت‌گرایی علمی نیز مورد توجه قرار می‌دهد. او نتیجه می گیرد که رویکرد اجتماعی به بهترین وجه به ما امکان می دهد در مواجهه با کثرت نظری و عدم قطعیت، مفهوم معناداری از دانش را حفظ کنیم.

Helen Longino seeks to break the current deadlock in the ongoing wars between philosophers of science and sociologists of science--academic battles founded on disagreement about the role of social forces in constructing scientific knowledge. While many philosophers of science downplay social forces, claiming that scientific knowledge is best considered as a product of cognitive processes, sociologists tend to argue that numerous noncognitive factors influence what scientists learn, how they package it, and how readily it is accepted. Underlying this disagreement, however, is a common assumption that social forces are a source of bias and irrationality. Longino challenges this assumption, arguing that social interaction actually assists us in securing firm, rationally based knowledge. This important insight allows her to develop a durable and novel account of scientific knowledge that integrates the social and cognitive.


Longino begins with a detailed discussion of a wide range of contemporary thinkers who write on scientific knowledge, clarifying the philosophical points at issue. She then critically analyzes the dichotomous understanding of the rational and the social that characterizes both sides of the science studies stalemate and the social account that she sees as necessary for an epistemology of science that includes the full spectrum of cognitive processes. Throughout, her account is responsive both to the normative uses of the term knowledge and to the social conditions in which scientific knowledge is produced.


Building on ideas first advanced in her influential book Science as Social Knowledge, Longino brings her account into dialogue with current work in social epistemology and science studies and shows how her critical social approach can help solve a variety of stubborn problems. While the book focuses on epistemological concerns related to the sociality of inquiry, Longino also takes up its implications for scientific pluralism. The social approach, she concludes, best allows us to retain a meaningful concept of knowledge in the face of theoretical plurality and uncertainty.