The Evolution of Complex Hunter-Gatherers: Archaeological Evidence from the North Pacific

در سال 1987، من این شانس را داشتم که در حفاری یک سایت باستانی خارق العاده در ساحل غربی جزیره کودیاک، در آلاسکا شرکت کنم. سایت نیو کارلوک (a. k. a. "Karluk One") در لبه روستای کوچک کارلوک در دهانه رودخانه ای به همین نام قرار داشت که زمانی یکی از پربارترین رودخانه های ماهی قزل آلا در شمال اقیانوس آرام بود. من به تازگی سال دوم دانشگاه را به پایان رسانده بودم، و تحت هدایت ریچارد جردن، با اشتیاق به چند دانشجوی دیگر در حفاری کارلوک جدید پروژه های باستان شناسی کودیاک پیوستم. من از اوایل کودکی در تحقیقات باستان شناسی پدرم در شرق کانادا شرکت کرده بودم، اما حفاری کارلوک شبیه باستان شناسی هایی بود که قبلا تجربه کرده بودم. به مدت سه ماه، لایه‌های پشتی چمن، چوب و کف‌های خاکی را که با بقایای سقف‌های خاکی باستانی جدا شده بودند، جدا کردیم. با توجه به حفظ و غنای غیرمعمول سایت، در هر خانه اقلام فاسدشدنی مانند کاسه های چوبی خمیده، ماسک ها، عروسک ها، جغجغه های منقاری پفکی، سبدهای علف، تکه های توری الیافی، دسته های مو و ضایعات مواد غذایی را کشف کردیم. در واقع، نگهداری آنقدر عالی بود که ما اغلب تیغه‌های چمن را که هنوز بعد از صدها سال سبز هستند، در معرض دید قرار می‌دادیم، که وقتی در معرض هوا قرار می‌گرفتند، در مقابل چشمان ما قهوه‌ای می‌شدند.

In 1987, I had the good fortune to join in the excavation of a phenomenal archae­ ological site on the western coast of Kodiak Island, in Alaska. The New Karluk site (a. k. a. , "Karluk One") was perched on the edge of the small village of Karluk at the mouth of the river of the same name, once one of the most productive salmon rivers in the North Pacific. I had just completed my sophomore year of college, and under the direction of Richard Jordan, I enthusiastically joined sev­ eral other students in the Kodiak Archaeology Projects New Karluk excavation. I had participated in my father's archaeological research in Eastern Canada since early childhood, but the Karluk dig was unlike any archaeology I had experienced before. For three months, we peeled back layers of grass, wood, and earth floors separated by remnants of ancient sod roofs. Due to the unusual preservation and richness of the site, at every tum we uncovered perishable items such as bent-wood bowls, masks, dolls, puffin-beak rattles, grass baskets, fragments of fiber netting, locks of hair, and food waste. Preservation was so excellent, in fact, that we often exposed grass blades still green after hundreds of years, which once exposed to air would tum brown before our eyes.