The European Union as International Mediator: Brokering Stability and Peace in the Neighbourhood

این کتاب به بررسی اثربخشی اتحادیه اروپا به عنوان یک میانجی بین‌المللی می‌پردازد و تجزیه و تحلیل مقایسه‌ای از میانجی‌گری اتحادیه اروپا را از طریق سه مطالعه موردی ارائه می‌دهد: مناقشه بر سر استقلال مونته‌نگرو، گفتگوی بلگراد و پریستینا بین کوزوو و صربستان، و گفتگوهای بین‌المللی ژنو درباره اوستیای جنوبی. و آبخازیا این کتاب از این مشاهده شروع می شود که اتحادیه اروپا به عنوان یک تامین کننده مهم بین المللی میانجیگری در درگیری های مختلف در سراسر جهان ظاهر شده است. در مقابل این پس زمینه، نویسنده یک چارچوب تحلیلی را برای بررسی اثربخشی میانجیگری اتحادیه اروپا ایجاد می کند که سپس برای سه مورد اعمال می شود. یافته اصلی این کتاب این است که میانجیگری اتحادیه اروپا تأثیر تثبیت کننده ای بر پویایی درگیری دارد، احتمال تشدید مجدد را کمتر می کند و به حل و فصل مسائل درگیری کمک می کند. در عین حال، اثربخشی اتحادیه اروپا در درجه اول به توانایی آن در تأثیرگذاری بر تمایل طرف های درگیر برای سازش از طریق شرط و فشار دیپلماتیک بستگی دارد.

This book explores the EU’s effectiveness as an international mediator and provides a comparative analysis of EU mediation through three case studies: the conflict over Montenegro’s independence, the Belgrade-Pristina dialogue between Kosovo and Serbia, and the Geneva International Discussions on South Ossetia and Abkhazia. The book starts from the observation that the EU has emerged as an important international provider of mediation in various conflicts around the world. Against this background, the author develops an analytical framework to investigate EU mediation effectiveness that is then applied to the three cases. The main finding of the book is that EU mediation has a stabilising effect on conflict dynamics, making renewed escalation less likely and contributing to the settlement of conflict issues. At the same time, the EU’s effectiveness depends primarily on its ability to influence the conflict parties’ willingness to compromise through conditionality and diplomatic pressure.