The Etiology of Human Breast Cancer: Endocrine, Genetic, Viral, Immunologic and Other Considerations

سرطان سینه احتمالاً شایع ترین و کشنده ترین نئوپلاسم در زنان جهان غرب است و بیش از هر بیماری دیگری در زمان ما باعث ترس، رنج و عوارض می شود. همچنین یکی از پرهزینه‌ترین بیماری‌ها نه تنها در «درآمد از دست رفته» بلکه از نظر انرژی فیزیکی و روانی صرف شده و مهارت‌هایی است که برای بسیاری از جنبه‌های مراقبت از آن استفاده می‌شود. علاوه بر این، بروز این تومور به آرامی اما به طور پیوسته در حال افزایش است، در حالی که روش های ما برای درمان آن در بسیاری از بیماران به طرز نگران کننده ای بی اثر می ماند. بنابراین سرطان سینه یک تهدید فزاینده برای سلامت عمومی است. پزشک مسئول مدیریت بیماران مبتلا به این بیماری ناراحت کننده، در سال های اخیر بیش از هر زمان دیگری، خود را در وضعیت نامطمئنی بسیار نامطلوب قرار داده است. بسیاری از دیدگاه ها یا عملکردهای سنتی او مورد تردید قرار گرفته است. مفاهیم جدیدی که موقعیت او را به چالش می کشد بر اساس شواهدی استوار است که گاهی آنقدر باطنی است که چون اغلب قادر به درک آن نیست، ممکن است ناخودآگاه به آن بی اعتماد شود. با تاسف بیشتر او، پزشکان و محققین با کیفیت و شهرت یکسان در این زمینه به طور گسترده و در مورد بسیاری از مسائل مهم اختلاف نظر دارند که او دیگر نمی تواند برای راهنمایی به یک منبع معتبر مراجعه کند. بنابراین افق او مبهم است و صحنه برای سردرگمی آماده می شود. بسیاری از مواردی که زیربنای مناقشات کنونی است، از ناآگاهی ما در مورد علت شناسی سرطان سینه و ناتوانی ما در درک بسیاری از موارد غیرعادی رفتار بالینی آن ناشی می شود.

Breast cancer is probably the most frequent and fatal neoplasm in women of the western world, and it causes more fear, suffering and morbidity than any other disease in our times. It is also one of the most costly diseases not only in "lost earnings" but also in terms of physical and psychic energy spent and skills used for the many aspects of its care. Furthermore, the incidence of this tumor is slowly but steadily increasing while our means of treating it remain ineffec­ tive in distressingly many patients. Breast cancer thus represents an increasing threat to public health. The clinician responsible for the management of patients with this distressing disease has found himself, in recent years more than ever before, in a very awkward state of uncertainty. Many of his tradi­ tional views or practices have been questioned. The new concepts challenging his position are based on evidence at times so esoteric that, being often unable to comprehend it, he may subconsciously tend to distrust it. To his further dismay, clinicians and investigators of equal caliber and repute in this field disagree so widely and on so many important issues that he can no longer refer to an authoritative source for guidance; his horizons are therefore blurred and the stage is set for confusion. Much of what underlies the current controversy stems from our ignorance concerning the etiology of breast cancer and our inability to comprehend the many eccentricities of its clinical behavior.