The End of the Poem

در پایان شعر، پل مولدون، \"مهمترین شاعر انگلیسی زبان متولد شده از زمان جنگ جهانی دوم\" (ضمیمه ادبی تایمز i>)، کاوش‌های جذاب، سخت‌گیرانه و ژرف‌انگیز گروهی از شعرها را ارائه می‌کند، از «شب همه روح‌ها» ییتس تا «به یاد می‌آورم» استیوی اسمیت تا «اتوپسایکوگرافی» فرناندو پسوا. در اینجا مولدون یادآوری می‌کند. او می‌پرسد: آیا شعر می‌تواند ساختاری مستقل و گسسته باشد، یا باید همیشه با آن ارتباط برقرار کند. کل کتابشناسی نویسنده آن - و بیوگرافی؟ مولدون بی‌کرانی بودن، نامحدود بودن را که توسط نفوذ ایجاد شده است، بررسی می‌کند، منظور رابرت فراست هنگامی که اصرار داشت که «روش خواندن یک شعر به نثر یا منظوم در پرتو تمام شعرهای دیگری است که تا کنون نوشته شده است». مرزها یا مرزهای بین نویسنده و خواننده و میزانی که یکی نقش دیگری را تعیین می کند.

در...

In The End of the Poem, Paul Muldoon, "the most significant English-language poet born since the Second World War" (The Times Literary Supplement), presents engaging, rigorous, and insightful explorations of a diverse group of poems, from Yeats's "All Souls' Night" to Stevie Smith's "I Remember" to Fernando Pessoa's "Autopsychography." Here Muldoon reminds us that the word "poem" comes, via French, from the Latin and Greek: "a thing made or created." He asks: Can a poem ever be a freestanding, discrete structure, or must it always interface with the whole of its author's bibliography--and biography? Muldoon explores the boundlessness, the illimitability, created by influence, what Robert Frost meant when he insisted that "the way to read a poem in prose or verse is in the light of all the other poems ever written." And he writes of the boundaries or borders between writer and reader and the extent to which one determines the role of the other.

At the...