The End of Final Causes in Biology

این کتاب مقدمه ای ساده برای غایت شناسی در زیست شناسی، کاری که انجام داده و کاری که می تواند انجام دهد، ارائه می دهد. با آگاهی از تاریخ و فلسفه، بر دغدغه های علمی تمرکز دارد. زیست‌شناسان قرن هفدهم، هجدهم و نوزدهم، باغی از «بازیگران» زیست‌شناختی را پیشنهاد کردند تا قدرت را بدون توسل به روح‌های گیاهی ارسطویی و علل نهایی توضیح دهند. سه محدودیت در غایت شناسی زمینه را محدود کرد و از میان بازیگران مختلف که جهش یافتند و دوباره ترکیب شدند انتخاب شدند. طبیعت‌گرایی روش‌شناختی، انطباق محلی، و شانس کور هر کدام نشان‌دهنده پیشرفت فلسفی قابل توجهی در زیست‌شناسی هستند. کانت، داروین و سنتز مدرن غایت‌شناسی جدیدی ارائه کردند که بر اساس انتخاب طبیعی، بازگشت علت‌شناختی شکل و عملکرد، و جزئیات شیمی کربن روی زمین استوار بود. آنها غایت شناسی را طبیعی کردند، اما طبیعت را نیز نهایی کردند و تصورات مربوط به جهان و علم را تغییر دادند. درک این پیوندها - تاریخی، فلسفی و نظری - زمینه را برای پیشرفت کار جدید فراهم می کند.

This book provides a straightforward introduction to teleology in biology, the work it did and the work it can do. Informed by history and philosophy, it focuses on scientific concerns. Seventeenth, eighteenth, and nineteenth century biologists proposed a menagerie of biological “actors” to explain power without appealing to Aristotelian vegetable souls and final causes. Three constraints on teleology narrowed the field, selecting among the various actors as they mutated and recombined. Methodological naturalism, local adaptation, and blind chance each represent a significant philosophical advance in biology. Kant, Darwin, and the Modern Synthesis provided a new teleology, grounded in natural selection, an etiological recursion of form and function, and the details of carbon chemistry on Earth. They naturalized teleology, but they also finalized nature, shifting conceptions about the world and science. Understanding these links – historical, philosophical, and theoretical – sets the stage for new work moving forward.