The Empire Abroad and the Empire at Home: African American Literature and the Era of Overseas Expansion

در امپراتوری خارج از کشور و امپراتوری در خانه، جان کالن گروسر نشان می‌دهد که نویسندگان آمریکایی آفریقایی تبار در آغاز قرن بیستم به طور گسترده و غیرعادی به گسترش خارج از کشور و پیامدهای آن برای روابط نژادی داخلی واکنش نشان دادند. او ادعا می کند که کار این نویسندگان نه تنها به مطالعات ادبی آفریقایی آمریکایی بلکه تاریخ سیاسی ایالات متحده را نیز به طور قابل توجهی اطلاع می دهد.

با تمرکز بر نویسندگانی که به صراحت امپراتوری را در خارج از کشور و امپراتوری داخلی را به هم مرتبط می کنند (جیمز ولدون جانسون، ساتن گریگز). ، پائولین ای. هاپکینز، W.E.B. Du Bois، و دیگران)، گروسر مشارکت سیاهپوستان ایالات متحده در، حمایت و مقاومت در برابر گسترش را بررسی می کند. نژاد به طور مداوم بر امپراتوری نویسندگان آمریکایی آفریقایی تبار، که بر اساس تأثیراتی که معتقد بودند گسترش بر سیاهپوستان در خانه خواهد داشت، موضع گرفتند. با توجه به پیچیدگی بحث‌های مربوط به امپراتوری و سرعت تغییر وقایع در دریای کارائیب و اقیانوس آرام در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم، جای تعجب نیست که این نویسندگان اغلب مواضع ثابتی در مورد امپریالیسم نداشتند. مواضع آنها به عوامل متعددی از جمله مکان خارجی، حضور یا عدم حضور سربازان آمریکایی آفریقایی تبار در یک متن خاص، مرحله کار نویسنده، و رابطه متن معین با سنت های عمومی و ادبی خاص بستگی داشت.

In The Empire Abroad and the Empire at Home, John Cullen Gruesser establishes that African American writers at the turn of the twentieth century responded extensively and idiosyncratically to overseas expansion and its implications for domestic race relations. He contends that the work of these writers significantly informs not only African American literary studies but also U.S. political history.

Focusing on authors who explicitly connect the empire abroad and the empire at home ( James Weldon Johnson, Sutton Griggs, Pauline E. Hopkins, W.E.B. Du Bois, and others), Gruesser examines U.S. black participation in, support for, and resistance to expansion. Race consistently trumped empire for African American writers, who adopted positions based on the effects they believed expansion would have on blacks at home. Given the complexity of the debates over empire and rapidity with which events in the Caribbean and the Pacific changed in the late nineteenth and early twentieth centuries, it should come as no surprise that these authors often did not maintain fixed positions on imperialism. Their stances depended on several factors, including the foreign location, the presence or absence of African American soldiers within a particular text, the stage of the author’s career, and a given text’s relationship to specific generic and literary traditions.

No matter what their disposition was toward imperialism, the fact of U.S. expansion allowed and in many cases compelled black writers to grapple with empire. They often used texts about expansion to address the situation facing blacks at home during a period in which their citizenship rights, and their very existence, were increasingly in jeopardy.