The Effects of SO2 on a Grassland: A Case Study in the Northern Great Plains of the United States

وقتی Springer-Verlag اقدام به انتشار این جلد کرد، دو فرصت پیش آمد. اولین مورد گردآوری یافته های مهم بخش های متقابل یک آزمایش میدانی بزرگ بر روی یک اکوسیستم بود. متخصصان علمی و مردم به درستی نگران تأثیرات گسترده فعالیت های انسانی بر مناظر و چالش پیش بینی پیامدهای ظریف و دوربرد آلودگی هوا هستند. یک مسئله اساسی این است که آیا سیستم های اکولوژیکی مانند علفزارها که برای چندین میلیون سال تحت شرایط استرس زا مانند آب و هوای متغیر و چرای بیش از حد متحول شده اند، نسبت به سایر سیستم ها در تحمل اثرات جدید جوی آلودگی و سمیت قوی تر هستند یا خیر. در چه سطحی، و چه زمانی، یک ورودی ژئوشیمیایی اضافی، مانند گوگرد (فصل 4)، یک ماده مغذی ضروری برای پروتئین ها و فرآیندهای حیاتی، به بار اضافی بر روی این سیستم ها تبدیل می شود؟ برخی از چمن‌ها و اکوسیستم‌های علفزار علاوه بر تغییرات آب و هوا و حذف بافت، نسبتاً با بارها سازگار هستند. چگونه کارشناسان می توانند یاد بگیرند که آینده قلب آمریکا و دیگر علفزارهای جهان را بر اساس تنها چند سال مشاهده و کنترل، پیش بینی کنند؟ فرصت دوم به جنبه وسیع تری از پروژه می پردازد که مورد توجه بسیاری از خوانندگانی است که به جزئیات فیزیولوژی یا زنجیره های غذایی، یا بهره وری کلی و تغییرات یک جامعه گیاهی-حیوانی-خاکی توجهی ندارند.

When Springer-Verlag undertook publication of this volume, two opportunities arose. The first was to bring together the significant findings ofthe interacting parts of a large field experiment on a whole ecosystem. Scientific specialists and the public are rightly concerned with large-scale impacts of human activity on landscapes and with the challenge of predicting subtle, long-range repercussions of air pollution. A fundamental issue is whether ecological systems like grasslands, which have evolved for several million years under stressful conditions such as variable climate and overgrazing, are more robust than other systems in tolerating new atmospheric impacts of pollution and toxicity. At what level, and when, will an extra geochemical input, like sulfur (Chapter 4), an essential nutrient for proteins and life processes, become an overload on these systems? Some grasses and grassland ecosystems seem fairly adaptable to burdens in addition to those of weather change and tissue removal. How can experts learn to project the future of the heartland of America and other grasslands of the world on the basis of only a few years of observation and control? The second opportunity addresses a broader aspect of the project that is of interest to many readers who are not concerned with details of physiology or food chains, or the overall productivity and variations of a single plant-animal-soil community.