The Dopamine Receptors

گیرنده‌های دوپامین یکی از معتبرترین اهداف دارویی برای اختلالات عصبی روانپزشکی مانند اسکیزوفرنی و بیماری پارکینسون هستند و اهداف بالقوه‌ای برای سایر اختلالات مانند سوء مصرف مواد، افسردگی، سندرم تورت و اختلال بیش‌فعالی کمبود توجه هستند. دانش جدید به دست آمده از ایجاد و مشخص کردن موش‌هایی که در هر یک از زیرگروه‌ها دچار کمبود هستند و توسعه آگونیست‌ها و آنتاگونیست‌های انتخابی فزاینده زیرگروهی، با استفاده از موش‌ها و زیرگروه‌های حذف‌شده، به بسیاری از فصل‌های جدید برای این نسخه دوم کمک کرده است. -داروهای انتخابی مستحق بحث در فصل های جداگانه. حوزه گیرنده های جفت شده با پروتئین G نیز از اولین نسخه به طور قابل توجهی پیشرفت کرده است، با مدلی از سیگنال دهی GPCR که بر اساس مسیرهای خطی تقسیم بندی شده است، با یک مدل پیچیده تر و غنی تر جایگزین شده است که در آن اثرات انتقال دهنده های عصبی با واسطه یک سیگنال متشکل از پروتئین‌های سیگنال‌دهنده متعدد، از جمله چندین GPCR، انواع دیگر گیرنده‌ها، مانند گیرنده‌های یونوتروپیک، پروتئین‌های جانبی و داربستی، و عوامل مؤثر. این ویرایش دوم گیرنده‌های دوپامین مورد توجه عصب‌شناسان، فارماکولوژیست‌ها و زیست‌شناسان مولکولی است که مغز را مطالعه می‌کنند، و همچنین عصب‌شناسانی که روی بیماری‌های روانپزشکی کار می‌کنند.

Dopamine receptors are among the most validated drug targets for neuropsychiatric disorders such as schizophrenia and Parkinson’s disease, and are potential targets for other disorders such as substance abuse, depression, Tourette’s syndrome, and attention deficit hyperactivity disorder. The new knowledge brought from the creation and characterization of mice deficient in each of the subtypes and the development of increasingly subtype-selective agonists and antagonists has fueled many of the chapters new to this second edition, with the use of knock-out mice and subtype-selective drugs meriting discussion in stand-alone chapters. The field of G protein-coupled receptors has also advanced significantly since the first edition, with a model of GPCR signaling based on linear, compartmentalized pathways having been replaced by a more complex, richer model in which neurotransmitter effects are mediated by a signalplex composed of numerous signaling proteins, including multiple GPCRs, other types of receptors, such as ionotropic receptors, accessory and scaffolding proteins, and effectors. This second edition of Dopamine Receptors will be of interest to neurobiologists, pharmacologists and molecular biologists who study the brain, as well as neurologists working on psychiatric diseases.