The Dominican Racial Imaginary: Surveying the Landscape of Race and Nation in Hispaniola

این کتاب با یک سوال ساده آغاز می شود: چرا بسیاری از دومینیکن ها اجزای آفریقایی DNA، فرهنگ و تاریخ خود را انکار می کنند؟

در جستجوی پاسخ، میلاگروس ریکور یک تخیل نژادی پیچیده و اغلب متناقض دومینیکن را کشف می کند. او با مشاهده اینکه چگونه دومینیکن ها به طور سنتی در تقابل با همسایگان خود در جزیره هیسپانیولا - هائیتیایی آفریقایی تبار - شناسایی می کردند، متوجه می شود که نخبگان اجتماعی جمهوری دومینیکن از مدت ها قبل یک افسانه خلقت ملی را تبلیغ کرده اند که دومینیکن را ترکیب کاملی از جزیره نشینان بومی و بومی تصور می کند. مهاجران اسپانیایی با این حال، همانطور که او در اسناد تاریخی کمیاب می گذرد، با دومینیکن های معاصر مصاحبه می کند، و خاطرات دوران کودکی خود را از زندگی در جزیره به یاد می آورد، ریکورت با چالش های مداوم برای این اسطوره مواجه می شود. از طریق کار میدانی در مرز دومینیکن و هائیتی، او نگاهی مستقیم به این موضوع می‌کند که چگونه دومینیکن‌ها در برابر روایت رسمی هویت ملی خود مقاومت می‌کنند و در عوض نفوذ آفریقایی که همیشه بخشی از میراث فرهنگی آنها بوده است را پذیرفته‌اند.

این کتاب با تکیه بر کار نظریه پردازان مختلف از ادوارد سعید تا ادوارد گلیسان، درک ما را از چگونگی شکل گیری تخیل های ملی و نژادی، چرایی تداوم آنها و اینکه چگونه ممکن است واژگون شوند، گسترش می دهد. همانطور که با میراث تاریک برده‌داری و ستم استعماری هیسپانیولا مواجه می‌شود، تخیلی نژادی دومینیکن همچنین پیامی الهام‌بخش در مورد اینکه چگونه جوامع چندفرهنگی ممکن است برای برهم زدن قدرت پایدار برتری سفیدپوستان همکاری کنند، ارائه می‌دهد.

This book begins with a simple question: why do so many Dominicans deny the African components of their DNA, culture, and history?

Seeking answers, Milagros Ricourt uncovers a complex and often contradictory Dominican racial imaginary. Observing how Dominicans have traditionally identified in opposition to their neighbors on the island of Hispaniola—Haitians of African descent—she finds that the Dominican Republic’s social elite has long propagated a national creation myth that conceives of the Dominican as a perfect hybrid of native islanders and Spanish settlers. Yet as she pores through rare historical documents, interviews contemporary Dominicans, and recalls her own childhood memories of life on the island, Ricourt encounters persistent challenges to this myth. Through fieldwork at the Dominican-Haitian border, she gives a firsthand look at how Dominicans are resisting the official account of their national identity and instead embracing the African influence that has always been part of their cultural heritage.

Building on the work of theorists ranging from Edward Said to Édouard Glissant, this book expands our understanding of how national and racial imaginaries develop, why they persist, and how they might be subverted. As it confronts Hispaniola’s dark legacies of slavery and colonial oppression, The Dominican Racial Imaginary also delivers an inspiring message on how multicultural communities might cooperate to disrupt the enduring power of white supremacy.