The Delusion of Knowledge Transfer: The Impact of Foreign Aid Experts on Policy-making in South Africa and Tanzania

با ظهور پارادایم "دانش برای توسعه"، مشاوره تخصصی به ابزار اصلی کمک های خارجی تبدیل شده است. در عین حال، این موضوع مورد انتقاد مکرر قرار گرفته است: شکست مزمن «کمک فنی» - مفهومی که معمولاً در ذیل آن توصیه می شود - در انبوهی از مطالعات مستند شده است. با این وجود، سازمان‌های بین‌المللی همچنان به فرستادن مشاوران خود ادامه می‌دهند و قول می‌دهند در صورت پذیرش توصیه‌های تکنوکراتیک، «اثربخشی» پشتیبانی کارشناسان را افزایش دهند. این کتاب مشکلات اساسی مشاوره تخصصی را در زمینه کمک نشان می دهد که به مسائل قدرت و مشروعیت مربوط می شود و نه صرفاً نقص های اجرا. بر اساس شواهد تجربی از آفریقای جنوبی و تانزانیا، نویسندگان نشان می‌دهند که فرآیندهای مشاوره مرتبط با کمک ناگزیر توسط تضاد منافع، فشارهای سیاسی و روابط سلسله مراتبی که مانع انتقال دانش و یادگیری متقابل می‌شود، مسدود می‌شود. در نتیجه، دولت‌های دریافت‌کننده خود را گرفتار یک چرخه دائمی وابستگی می‌بینند که به طور مداوم توسط کارشناسان توصیه می‌شود که پارادایم‌ها و برنامه‌های در حال تغییر دولت‌های اهداکننده مربوطه خود را منتقل می‌کنند.

برای دموکراسی‌های جوان، حضور مداوم بازیگران خارجی وجود دارد. خطرناک است: در نهایت، مشروعیت دولت‌هایشان را تهدید می‌کند اگر سیاست‌گذاری‌شان بیشتر به خواسته‌های خارجی پاسخگو باشد تا ترجیحات و نیازهای شهروندانشان.

With the rise of the ‘knowledge for development’ paradigm, expert advice has become a prime instrument of foreign aid. At the same time, it has been object of repeated criticism: the chronic failure of ‘technical assistance’ – a notion under which advice is commonly subsumed – has been documented in a host of studies. Nonetheless, international organisations continue to send advisors, promising to increase the ‘effectiveness’ of expert support if their technocratic recommendations are taken up. This book reveals fundamental problems of expert advice in the context of aid that concern issues of power and legitimacy rather than merely flaws of implementation. Based on empirical evidence from South Africa and Tanzania, the authors show that aid-related advisory processes are inevitably obstructed by colliding interests, political pressures and hierarchical relations that impede knowledge transfer and mutual learning. As a result, recipient governments find themselves caught in a perpetual cycle of dependency, continuously advised by experts who convey the shifting paradigms and agendas of their respective donor governments.

For young democracies, the persistent presence of external actors is hazardous: ultimately, it poses a threat to the legitimacy of their governments if their policy-making becomes more responsive to foreign demands than to the preferences and needs of their citizens.