The Death Penalty, Volume I

در این جدیدترین قسمت از مجموعه سمینارهای ژاک دریدا در شیکاگو، فیلسوف مشهور یکی از جاه طلبانه ترین اهداف خود را انجام می دهد: اولین استدلال واقعاً فلسفی علیه مجازات اعدام. در حالی که مطالب زیادی علیه مجازات اعدام نوشته شده است، دریدا معتقد است که فلسفه غرب به طور گسترده، اگر نه همیشه آشکارا، با منطقی شریک است که در آن یک دولت مستقل حق دارد جان خود را بگیرد. او که با این تصور تسخیر شده است، به مکان‌های کلیدی که چنین منطقی در آن استقرار یافته است - و به جایی که به طور مؤثری با آن به چالش کشیده شده است، روی می‌آورد: ادبیات.

با نبوغ و صبور و در عین حال خیره‌کننده‌اش از وسعتی چشمگیر. از متون، دریدا همه چیز را از کتاب مقدس گرفته تا افلاطون، کامو و ژان ژنه، با توجه ویژه به کانت و متون حقوقی پس از جنگ جهانی دوم بررسی می کند تا چشم انداز گفتمان های مجازات اعدام را ترسیم کند. او با در نظر گرفتن واضح محکومان اعدام و اتاق های اعدام در ایالات متحده، نشان می دهد که چگونه استدلال های پیرامون مجازات ظالمانه و غیرعادی به آنچه که او "منطق بیهوشی" می نامد بستگی دارد، که همچنین توسعه فن آوری مجازات اعدام را از گیوتین فرانسه به سمت سوق داده است. تزریق کشنده. او در مواجهه با تقاضای سختگیری فلسفی، تحلیل‌های تحریک‌آمیز از کاستی‌های گفتمان لغو را دنبال می‌کند. بالاتر از همه، او استدلال می‌کند که مجازات اعدام و فناوری‌های مرتبط با آن محصول میل به پایان دادن به یکی از اساسی‌ترین ویژگی‌های وجود متناهی ما هستند: عدم اطمینان رادیکال در مورد زمان مرگ.

رسیدن به یک مقطع حساس در تاریخ - به ویژه در ایالات متحده، یکی از آخرین دموکراسی های الهام گرفته از مسیحیت که در برابر الغاء مقاومت کرد - مجازات اعدام هم پاسخی به موقع به یک بحث اخلاقی مهم است و هم افزوده ای جاودانه به مجموعه آثار محترم دریدا.

In this newest installment in Chicago’s series of Jacques Derrida’s seminars, the renowned philosopher attempts one of his most ambitious goals: the first truly philosophical argument against the death penalty. While much has been written against the death penalty, Derrida contends that Western philosophy is massively, if not always overtly, complicit with a logic in which a sovereign state has the right to take a life. Haunted by this notion, he turns to the key places where such logic has been established—and to the place it has been most effectively challenged: literature.

With his signature genius and patient yet dazzling readings of an impressive breadth of texts, Derrida examines everything from the Bible to Plato to Camus to Jean Genet, with special attention to Kant and post–World War II juridical texts, to draw the landscape of death penalty discourses. Keeping clearly in view the death rows and execution chambers of the United States, he shows how arguments surrounding cruel and unusual punishment depend on what he calls an “anesthesial logic,” which has also driven the development of death penalty technology from the French guillotine to lethal injection. Confronting a demand for philosophical rigor, he pursues provocative analyses of the shortcomings of abolitionist discourse. Above all, he argues that the death penalty and its attendant technologies are products of a desire to put an end to one of the most fundamental qualities of our finite existence: the radical uncertainty of when we will die.

           
Arriving at a critical juncture in history—especially in the United States, one of the last Christian-inspired democracies to resist abolition—The Death Penalty is both a timely response to an important ethical debate and a timeless addition to Derrida’s esteemed body of work.